. .Her santimi ezberlenmiş bir coğrafyanın
Sensizliğine dökülmüş ilk yağmuruydu bu şiir.
İlk ihanetiydi belki toprağın.
İlk sana dönmesiydi .
Seni anlatacaktı.
Şehir vurdu yüreğine.
Üşüdü, sanki hiçbir şey söyleyememişti.
Gözleri tılsımlı bir uykuda kalmıştı.
İlk kez güvercinler uçuyordu sanki içinin kaldırımlarından.
Seni dönüyordu uzak şehrin duraklarından.
Seni bırakmıştı dilenciye.
Seni alacaktı ellerinden,
Portakal rengi uykularına.
....
Her şey aynısıydı, tıpkı bir yanlızlık.
bir yalan yada onun gibi bir şeydi seni ve Ankara'yı sevmek.
...