Agladigimi kimseye söyleme Anne, onlar beni en zor günümde bile ayakta biliyorlar... Ben aslinda gülerek gecirdigim her günün aksaminda evde aglarken, olar benim icimin sizladigini, icimin yandigini bilmiyorlar... Agladigimi kimseye söyleme Anne, onlar beni Kral belliyor... Ben aslinda onun gözlerine bakmaya bile kiyamazken, onlar benim bir erkek ugruna üzülecegimi tahmin bile etmiyorlar... Agladigimi kimseye söyleme Anne, onlar icin ben en saglam köprülerden daha bagliyimdir hayata... Ben aslinda ölümle yasam arasindaki inci cizgide bir o yana bir bu yana giderken, onlar hala hayatin benim icin büyük bir hayal kirginligi oldugunu bilmiyorlar...Ne olur agladigimi kimseye söyleme Anne...