KUMTANESİ
Üye
17.05.2009
Acemi Er
87
Acemi Er
87
Hakkında
-
Benim çocukluğumda annelerimiz çalışmazdı.
Okuldan eve geldiğimde boynumdaki anahtarla kapıyı hiç açmadım.
Hatta babamın bile anahtarı yoktu.
Annem evimizin bir parçası gibiydi, hep evdeydi.
Her yere birlikte giderdik, zaten öyle çok da gidilecek bir yer yoktu ki...
En büyük eğlencemiz sokaklarda oynamaktı.
"Sokakta oynamak" diye bir kavram vardı yani.
Cafelerde, alış-veriş merkezlerinde buluşmazdık.
Okula arkadaşlarımızla gider, birlikte çıkar, oynaya-zıplaya yürüyerek gelirdik eve...
Servis falan yoktu.
Ayakkabılarımız eskirdi.
Hatta öyle olurdu ki; çantalarımızı kaldırımlara koyar, oyuna bile dalardık...
Annelerimiz bu durumu bildiklerinden, kardeşlerimizle bizlere ekmek arası bir şeyler hazırlar gönderirdi.
Mahallemizdeki teyzeler annemiz gibiydi. Susayınca girer evlerine su içerdik.
Ya da pencereden bir sürahi bir bardak uzatılır, hepimiz aynı bardaktan kana kana içerdik...
Kısacacı içimizden evine gidip gelen (ki sadece çişi gelen giderdi evine) elinde mutlaka yiyecekle dönerdi.
Anneleri o arada çocuğuna verdiği şeyden bizlere de gönderirdi.
Bu bazen bir kurabiye bazen bir meyve olurdu...
Cebimizde harçlığımız olduğunda düşmesin diye çıkarır çantamızın üstüne koyar, oyun bitince geri alırdık.
Çok garip ama kimse almazdı...
Sokaklarımız evimiz kadar güvenli idi.
Düşünce kaldırılır, kavga edince barıştırılırdık.
Polisler gelmezdi kavgalarımıza, zabıtlar tutulmazdı...
Sonra kavgalarımız da öyle usturayla falçatayla olmazdı,
onlar nedir bilmezdik bile, asla kanla falan da bitmezdi;
en fazla birbirimizin saçından çeker, hayvan adları sayar, tekme atar, yine oyuna dalardık...
Birbirimizin suyundan içer, elmasından dişlerdik.
Misket oynamaktan parmaklarımız kanar yine de mikrop kapmazdık.
Azar işitip, acillere taşınmazdık...
Düşerdik kafamızı çarpardık, ekmek çiğner basarlardı alnımıza, oyuna devam ederdik.
Röntgenlere, ultrasonlara girmezdik...
Ben bizim çocukluğumuzu çok özledim.
Sokaklarımız ruhsuzlaştı sanki...
Komşumu tanımıyorum ama evinin camında temizliğe gelen kadını haftada bir görür kolay gelsin der konuşurum.
Onun dışında orada kim oturur hiç bilmem...
Evimizi kendimiz temizlerdik, hepimizin elinde bezler güle oynaya bitirirdik işleri...
Evlerimiz var içinde yaşayan yok.
Parklarımız var içinde oynayan çocuk yok.
Ama her yıl sökülüp yenilenen kaldırımlar, lüks binalar, ışıl ışıl vitrinler ve buralara girip çıkan yapay insanlar...
Ruh yok, buz gibi; bu biz değiliz...
Tahta iskemlelerimiz de oturan yaşlılarımız; onlara dede, nene diye hatırını soran çocuklarımız yok oldu.
Ben kapılarında ''vale''lerin, ''badigard'' ların beklediği yerlerden hep korkmuş çekinmişimdir.
Kapısını çarparak örtüyor diye çocuğuna kızıp, taksidini bitiremediği arabanın anahtarını, hiç tanımadığı birine vermek ters gelir bana.
Benim değildir bu kültür.
Ne ruhuma, ne kültürüme ne de cüzdanıma hitap eder.
Nedir bunlar?
Reklamlarla desteklenen beyni ve ruhu ele geçirilmiş insanlar olduk.
Birbirimize yabancı, yalnızlıklarımızla yaşar olduk.
İyi de neden böyle olduk?
Biz mi istemiştik ?
Yoksa hak mı ettik?
Ya sizce ?
alıntı
benide alınn -
Konu: Gökhan Tepe - VurSelamlar
Ben yeniyim konuyu doğru yerdemi açtım bilmiyorum ama
Bu şarkı bu günlerde radyolarda sıkça karşımıza çıktı Albüm piyasaya çıkmadan tanıtım amaçla beğeneceğinizi umud ederek paylaşmak istedim
Sitemizde Profesyonel Sanatçılara Ait Video Paylaşımı Yasaktır!
Sevgilerle
-
Konu: Top Model Gibioyyyyyyyy havasını yesinler ya çok tatlı maşallah
-
Konu: acaba severmisin beni
BENCE SEVGİLİ DEDİĞİN YİĞİT OLMALI NE TÜKÜRDÜĞÜNÜ YALAMALI NEDE SEVDASINI SATMALI SEVGİLİ DEDİĞİN VARSA CIKARIP YÜREĞİ ORTAYA KOYMALI YİĞİDİN AŞKI BUDUR İŞTE....
Yüreğime bir beden büyük gelen umutları Üzerimden çıkarıp gidiyorum."
Küçük bir çocuğun duası gib...Masumluğunu sundum sana aşkın.
Ama sen;İmkansız bir aşk bu; deyip sustun.Oysa sana dair ne düşlerim vardı.
Dans edecektim yağmurlarda seninle.Yıldızların saçlarına düştüğünde
Bir gökkuşağı çizecektim beyaz tuallere.
Asla kırgın değilim sana...Özgürdün hürdün elbet.
Güneşte yaşamak varkenKaranlıklarda boğulmayı göze alamazdın sen...
Gözlerine sakladığım baharlara Veda busesini yapıştırıp gidiyorum.
Aslında bir teşekkür borçluyum sanaYarım bir adamın karanlıklarına
Rüya misali baharlarınla konakladın..
Her nefesindeMevsimleri soludum gözlerinde.Kırılmış bir gönül mabedineBir gülüş ekledin ya
Bir ömür yeter bana..Hep ağladığımda öper dururum
Baharda açmış o gülüşlerini......
Gittiğim yerlerdeKim bilir belki de alışırım.Alışacağım; gözlerinin yokluğu değil elbet.
Bahçemde ezilmiş güllerin çığlıklarına içimdeki çocuğun gözlerindeki ıslaklığına
Elbet bir gün alışırım....
gidiyorum Aynalara ağlamaklı suretimi bırakıp
Masum çocukların dualarına gidiyorum...Senin uyuduğun saatlerde ben
Bu şehri bu yüreği sana bırakıp
Yağmurlarla öpüşmeye gidiyorum
-
Konu: Sessiz bir SitemÇok tuhaf oldum sen gittiğinden beri..
Sürekli gülüyorum.. Umursamıyorum hiçbirşeyi.. Ben eski ben değilim artık..
Bazen de hiç olmadık yerde birden aklıma geliyorsu n..
Beynim uğulduyor sanki.. Eski günler geliyor aklıma.. Derken resmine bakmaktan alamıyorum kendimi. Açıyorum şarkımızın sesini sonuna kadar..Ha yatımın en kötü anı o an oluyor sonra.. Sanki karşımdasın.. Yine mi aşık oluyorum sana yoksa.. Hayırolamaz
İçim acıyor yine.. Ağlıyorum.. bir sanabir de bana
Resmin karşımda ya hani sanki şarkıyı da sen söylüyorsun bana..Ne kadar komik değil mi? Gülüyorum kendime birden..
Sonra irkiliyor um aniden..
Etrafıma bakıyorum
Yoksun!..
TuhafHiç olmamıştın ki zaten.. Yokluğunu bile bile bakıyorum işte sonbir ümitle..
Bakma sen bana saçmalıyorum arada bir böyle
Gidişine sitem midir bilinmez!!
Belki de yokluğunun acısıdır bu çektiğim.. Hep ben çektim sen sakın çekmeyesin..
Yine yoksun yanımda..!
gidişin gibi..
-
olsun çok güzeller
-
Harkulade buda Yüreğinize sağlık ŞİİR PERİSİ
-
Çok güzel Yüreğine Sağlık