Kapattık kapılarımızı dostlarımıza
Mesafeler koyduk araya...
Bir merhaba demek için, girmeleri gerekti sıraya...
Bize çok ihtiyaçları olduğu an mesguldük.
Not bıraksınlardı, sonra arardık, başka zaman...
Sınavdan en iyi notu aldıklarında, gözlerindeki pırıltıyı göremedik,
Bir küçücük armağan veremedik.
Canları yandığında, bize koşamadılar nefes nefese,
Ne kadar hasrettiler bir dost sese...
Görüşürüz; ya salı, ya çarsamba günü, diye diye kaçırdık niianı, düğünü.
Paylaşamadık o en çoskulu anlarını, seveceğimiz yanlarını.
Hayat denen suyun akısında, birlikte çağlayamadık,
Ölümlerini bile geç duyduk da, vaktinde ağlayamadık...
Bu hikaye hem acı, hem uzun,
Selam vermeden geçiyoruz artık yanından komşumuzun.
Bahanelerle etrafımızı sardık
Oysa biz, biribirimiz için vardık,
Adına huzur dedik, iş dedik, can cana olmaktan vazgeçtik, .. yalnızlığı seçtik.
Herkes bir yalana kandı,
Ne olursa olsun sebep, aslında KAPILAR hep, kendi üstümüze kapandı!