1. Ana Sayfa
  2. İslam
  3. Küçüğe Bir Dondurma

Küçüğe Bir Dondurma

Son güncelleme: 28.08.2009 09:27
1sidelya 1sidelya foto

  • noimage

    Tuna kiremitcinin ilk defa bir eserini okuyorum.bu kitabi büyük bir begenive yogun bir duygula okudum.Oglu ve babasiyla gecen zamanda, iletisim eksikligini anlatan bu eser büyük bir dramida anlatiyor. Babasindan beklentileri olan adam ilerki yillarda kendi cocugunada, ayni beklentileri veremeyip, büyük bir vijdan azabi duyrak bazi seyleri telafi etmek icin , ogluna bir kitap yazar...
    Aslinda tüm korkusu ölümdür ve ogluna böyle bir aciyi kücük yasta tatirmak istemediginden, onlari terk ederve hastaneye tedavi olamaya gider. Tüm düsüncesi iylestikten sonra hayata yeniden baslamiktir oglu ve esiyle, ama istedigi gibi olaylar gelismez.....
    Bundan sonraziki zamanindada tüm hayati oglunu düsünüp gizli gizli takip etmekle gecer, ne yazikki kücük bir cocuk tarafindan retedilme korkusuyla , oglundan uzak yasar....

    Kitabin icinde, en cok etkilendigim söz Nazim hikmetin:Ölmüs babamdan ileri, dogmamis cocugumdan geriyim.
    Zaman ilerledikce , ne babamiz bize yetisebildiler nede onalarin babalari evlatlarina. Gün gitikce ayibin günahin ortadan kaltigi bir dünyada, ne cabukta unutuveriyoruz insan olmanin degerlerini. Mutlak bizlerde cocuklarimizdan geride olacagiz. Bizim zamanimizda yasanan karmasik duygular onlara komik, ürküp korktugumuz seylerse, sacmalik olarak gelecek.....
    Kendi babami animsadim bir anda kitabin dizelerinde kaybolmusken. Babamda kapali kutuydu. Onunda kendince sebebi olan yalnizliklari vardi. Ne bizimle sevinclerini paylasir, nede hüzünlerini paylasirdi. Dürüstlükten cok seyini kaybetmesine ragmen, bize tek nasihadi dürüstlüktü....
    Hayat onu kücük yaslardan itibaren yormustu, yipranmisti, belki kosturmalari mücadeleri bizim icindi ama, bize verecegi en büyük degeri, sevgiyi unutmustu. Kizmadik hic birimiz ona, belki icindeydi sakladigi sevgisi. Dudaklarindan dökülen tek bir kelimede bunu anlatiyordu zaten.Sizin icin, hersey sizin icin.....
    O zamanlar cocuk aklimizla bunu anlamak cok güc olsada, simdilerde düsündügümde analayabiliyorum. Belki kendi yorgunluklarindan, hayatta hep mücadele verisinden, bizden gizledigi sevgisini, bizlerdende fazla alamamisti. Her zaman gözümde asabi, otoriter bir baba olarak canlanir, kücüklügümü ne kadar cok animsadigimda. Simdi daha ilimli, daha sevgi dolu bakisli. Omuzlarindaki yük daha hafifledikce, bizlerin varliginin farkina vardigini düsünüyorum....

    Cok disipli bir adamdir babam ayni zamanda otoriterde. Aslinda , tüm disiplini ve oteriterligi yalnizca bizlereydi. Disarda kimselere hayir diyemez, cok kötü vurgun yesede ne dostlarindan nede aillesinden asla vazgecmezdi. Allah riza icin hep derdi, halada öyle diyor.

    Kitapta yazilan yalnizlilari, duygulari okadar cok iyi anliyorumki: Ne babam bizi anlayabiliyordu nede biz onu. Pek paylastigimiz bir sey yoktu babamla, uyulmasi gereken kuarallari vardi babamin.

    Zaman kabolup gittikce, insan yasayamadigi duygu eksikline nede cok üzülüyor. Hayatin acimazsizligida bu olsa gerek, Bir seylerin sahibi olmak istiyorsan bazi seylerden ödün vereceksin.......
#28.08.2009 09:27 0 0 0