Gittikçe uzuyor yollar anne
Geçtikçe kapılardan,
Hepsi ardımdan kapanıyor anne,
Günler geçiyor,
Her gün başka bir yıl gibi uzun anne,
Geceleri karanlıktan korkmuyorum artık,
Gündüzki karanlığa alıştım anne,
Karanlıkta mum yakıyorum bir tane,
Gelip söndürüyorlar onu da anne,
Sanki ertesi günüm yokmuş gibi yaşıyorum,
Bugünü bitirmeyi düşlüyorum anne,
Sen olsaydın belki yanımda,
Karanlığa bir mum yakardın anne.
Deniz'e düşmüşse bir kimse,
Rüzgarın insafına kalmıştır.
Onu ancak Deniz sevgisi kurtarır.
Yani ne gemi, ne balık, ne de yosun...
Durup düşünmeye gerek yoktur,
İlle de Deniz olmalı.
Varsa yüreğinde Deniz sevgisi,
Kendini Deniz'e atmaktır tek çaresi.
Sen uzak bir Deniz'din,
Ben hüzünlü bir ırmak.
Usulca gelir sana karışırdım her gün.
Benim ırmaklığım sende son bulurdu.
Sen derinliği bilirdin,
Sınırsız düzlükleri.
Ama ben de sevdalı tepeleri,
Mağrur dağları anlatırdım sana.
Şimdi hırçın yalnız bir dalgaysam
Sanma ki senden uzağa düşerim.
Birileri dalga adını buldu diye
Sanmasınlar Deniz'den ayrılırım.
Ne kadar yükselirsem dönüşüm köpüklerce olur.