Son kez duyuldukaldırımlarda ayak seslerim
Bir çoçuğun ağlayışını son kez işittirdim
Sokağın sonunda gördüm mutluluğun resmini
Yağmurun adamıyım ben ismim yalnızlık benim
Az evvel düştü bir yaprak toprağa benim için
Benim için bu yer bu makber her şey benim için
Görürsen gök yüzünde bana ait bir yıldırım
Sus ve dinle ardındaki ses bilki senin için
Yetmiyor bedenime aldığım bu nefes artık
Bu gece her er benim için bir başka karanlık
Şimdi duvarlardan yankılanan sessiz bir çığlık
Gitmek vakti geldi diyor neredesin yalnızlık...