Ayni anneden doğmuş kişilere kardeş diyoruz.Bir de din kardeşliği var.Ayni nurla boyanan,ayni potada eriyen,ayni duygularla şekillenenler din kardeşidir.Çünkü onlar,İslamın şartlarını kabüllenmiş;Yüce Allaha ve Sevgili Rasulüne bağlanmış,ayni kıbleye yönelmiş kişilerdir.
İnsanız ve kusurluyuz.İbadetlerde noksanlarımız,işlediğimiz günahlarımız var.Hiç olmazsa din kardeşi edinerek,bağlarımızı kuvvetlendirerek,sermayemizi arttıralım.Din kardeşimizin başına bir hâl geldiğinde ,başı dara düştüğünde ,destek olalım.Zaten din kardeşliği kötü zamanda belli olur.İyi günde yakın olup,kötü günde terk edenler hakiki dost değillerdir.Şarkılarımıza bile geçmiştir.
"İyi günüm dostu zor günde hani?"
Din kardeşliği karşılıklı fedakârlıkla sürdürülür.Kederde ve kıvançta beraberlikle sürdürülür.Bu sebepten din kardeşimizin üzüntüsü,bizim de üzüntümüz olmalıdır.Tıpkı bir elmanın yarısı gibi her şeyi bölüşmeliyiz.
Din kardeşliğimiz "Pazara kadar değil mezara kadar" desek eksik kalır.Mezardan sonra da devam etmelidir.Dünyada sevişenler,ahirette de beraber olacaklardır.
Dinimiz,din kardeşimizin yüzüne sevgiyle bakmayı,bir çift güzel söz söylemeyi ,teselli etmeyi,gönül almayı ibadet kabul etmiştir
İslam kardeşliği konusunda en büyük örneğimiz saadet asrının seçkin insanlarıdır.Evini barkını Mekkede bırakıp Medineye hicret eden muhacirler,dünyanın bir daha göremeyeceği din kardeşliği sergilediler.İşlerini,aşlarını ve evlerini paylaştılar.Bu gün bizler o sevgiye,o kardeşliğe muhtacız.
Sokakta,mahallede,apartmanda,okulda,camide,fabrikada,kısaca insanların yaşadığı her yerde bize gerekli olan din kardeşliğidir.
Okullar kendilerine kardeş okul seçiyor.Şehirler kendilerine kardeş şehir seçiyor.İnsan kendisine kardeş seçmesin mi?
Din kardeşliği bağlarını kuvvetlendirmek ve devamını sağlamak için dinimizin getirdiği kurallara mutlaka uyalım.
*Kederde ve kıvançta beraber olalım.Din kardeşimizin derdini dert edinelim.