Ey yar...
uykusundan uyanmış bir gecenin
tortulaşmış hüznüydü vedan,
bana ''kal'' da dememiştin
''git'' de;
oysa kaç bahar 'sen' açtım ben,
kaç yağmurda şehrine indim
sokaklarına taşan seldim..
Ver elini yar...
fincanın sıcağına inat soğuktu kış
ve ellerim üşürdü de
kapıda kalışıma razı olmazdı ellerin,
ellerim sensiz üşümekte,
bana ellerini ver yar...
Kaç yalnızlık çarpımıdır gözyaşı
bak,ben de gidiyorum yar
bilmediğim şehirlere bilet aldım
gözlerim kapalı firardayım yar
aşk yalandı,evlilik kumar
ben zarlarımı hep yek attım
aşk yalnız kalmaktır derdin hep
söyle yar 'Sen misin en çok seven ben miyim daha yalnız kalan'
bilmeni istediğim birşey daha var
sen kaçmayı seçtin ben gitmeyi
söyle şimdi ölüler kaç nefes yaşar ve
kaç bedende dirilir aşklar....