Seni gördüğüm anda, girdin kalbimden içeri...
Artık sadece sen varsın yarınlara hayallerimde...
Sarı saçların, yeşil gözlerin bir de o güzel gamzen vurdu beni...
Söküp atamayacağım bir yerdesin, ta en derinlerimde...
Kader dedim, olursa olur, olmazsa kalbim ağlasın...
Yeter ki beni bil, beni tanı, belki de sev diye...
Hayallerimdesin, rüyalarımdasın, sen aradığımsın...
Kaç gece ağladım, ağlıyorum gel diye diye...
Sensiz geçen günlerimde hatta aylarımda...
Aklımda bir tek sen vardın...
Belki bir gün tanışırız, işte o zaman da...
Aklımda bir tek sen, sadece sen olacaksın...
Kaç gece yalvardım Allah’ıma, duymadı beni...
Sordum herkese, sadece etkilendin dedi...
Hayır öyle değildi, sen aşık ettin beni...
Hiç bir şey yapmadın, yeşil bir bakışın yetti...
Delicesine bağlanmak, aşık olmak istiyordum ki...
Kader çıkardı karşıma seni, işte dedi, prensesin...
Ama onun kalbi başkasına aitti...
Kader dedim, dinle beni, yıllardır neredeydin...
Neden geç kaldın, neden daha önce göstermedin...
Cevap veremedi, işte o anda anladım kader dediklerini...
Heveslendiriyordu, kavuşturmuyordu, kan ağlatıyordu kalbini Kerem’in...
Aslı’sı yoktu, belki hiç olmayacaktı ama belki de, belki de...