Vasati kırk çöp
Bir kibrit kutusuydu hayat
Bir gece
Uyumaktan sıkılmış bir çift el,
Ateşledi tek bir çöple tüm kutuyu.
Ateşleyen zalımdı.
Ve karanlıktı koridor
Biliyorduk.
Ters döndüğünden kutuda
Tek bir çöp kurtuldu
Belki sen,
Belki ben,
Ya da şiir...