Ey,Vatan qanına boyanan çiçek,
Gör,neler getirdi başına felek.
Ey,bütün güllerden qiymetli,baha.
Seni and verirem Şehid ruhuna
Ağlama Qerenfil,ağlama daha.
Feryadın yetişdi Güneş? ,Aya,
Derdlerin gelm? di hesaba,saya.
Axan göz yaşların döndü deryaya.
Son qoy bu naleye,son qoy bu aha,
Ağlama Qerenfil,ağlama daha.
Ağlama,onsuzda üreyim qandır,
Dünya gözlerimde qara dumandır.
İntiqam hissiyle,çevir,amandır
Düşmanin qelbini bir nişangaha,
Ağlama Qerenfil,ağlama daha.
Ağlama qoy senin haqlı qezebin,
Son nidası olsun qeyzin,esebin.
Senin ki,böyükdür eslin,nesebin.
Bağla ümidini böyük Allaha
Ağlama Qerenfil,ağlama daha.
Ağlama Qerenfil,düşmeni ağlat
Ölmez şehidlerin ruhunu yaşat.
Bir gün güldürecek bizi de heyat-
Xalqımız çıxacaq nurlu sabaha,
Ağlama Q? r? nfil,ağlama daha.
Pencereme yağış qonaq geldi bu gece.
Döydü açmadım.
Bir de döydü,döydü,döydü...
Men ise baxırdım.
Ne açırdım penceremi,ne de ki,önünden uzaqlaşırdım.
El? bil ki,kimdense qaçmışdı,gizlenmek isteyirdi.
Tez-tez dönüb etrafa göz gezdirir ve tekrar-tekrar penceremi döyürdü.
Mene ele gelirdi ki,o deyir:
- Aç,ne olar,imdad ele,meni qovurlar,aç,yalvarıram.
Sakitce baxırdım.
Niye açmırdım?
Heç özüm de özümü anlaya bilmirdim.
Hansısa qeyri-adi bir qüvve qelbimde mene deyirdi:
- Açma,qoy yalvarsın,ağlasın.
Onsuz da gedesi yeri yoxdur onun bu gece.
Heç ne qebul etmeyecek bu gece yağışı.
Ne torpaq,ne külek,ne bulud,ne de göy.
Bu gün kimsesizdir yağış.
Dinleyirdim bu sesi.
Dinledikce ele bil elime fürset düşmüşdü,bir az hardasa ele bil sevindirirdi bu inilti meni.
İntiqam alan adamlar kimi qürur hiss olunurdu görünüşümde.
Hetta gözleyirdim ki,yağışı qovan ne idise onu görüm.
Görüm ki,nece yaxınlaşır ve nece mehv edir yağışı.
Yağış döyürdü penceremi dayanmadan.
Men ise ne açırdım,ne de ki,gözünden qaçırdım.
Axı bir vaxtlarmı deyim,ya bir gecemi deyim,men de belece kimsesiz qalmışdım.
O gece yağışa tekce penceremi açmamışdım.
O gece yağış üz-gözüme yağırdı,başıma-başıma döyürdü.
Yeriyirdim,ayaqlarıma dolaşırdı yıxmaq üşün.
Meni tek-tenha qoyub kimsesiz edene yardım edirdi o gece,hemen bu geceki yağış.
Men de o gece çox yalvarmışdım yağışa..
Penceremi döyürdü yağış,men ise baxırdım.
Ona yardım etmeyeceyimi anlayanda üzünü söykeyib pencereme yanıqlı-yanıqlı ağlamağa başladı.
Men o gece ağladığım kimi.
Ağladıqca axıb heçliy? qovuşurdu.
Amma men heçliye getmedim.
Yavaş-yavaş ucaldım...