Kaybettiklerim....

Son güncelleme: 18.02.2012 13:46






  • noimage
    noimage
    Dün Ramazan'nı ebediyete yolculadık;
    Nur olsun toprağı;
    Ne iyi arkadaşımdı..Öyledirde nur alâ nur olsun..
    Eve varınca gözüm resimlere ilişti;
    Ne güzel günlerimiz varmış;
    noimage
    noimage
    noimage
    noimage
    noimage
    Yokuş sonu hızımızı kesemeyip;
    Araba kaportalarına;
    Kafa vuruşlarımızdanmıdır acep;
    Şimdilerde köşe dönmeyi akıl edemeyişlerimiz...?
    noimage
    noimage
    noimage
    noimage
    noimage
    Ali bakkalın kızı Zehram...Ahhhh ...Ahhh.
    Seni göreceğim diye;
    Tüm harçıklarımı gofret diye babana kaptırdım..
    Meğer baban bilipte sana tutkumu,
    Bıyık altındanda gülermiş...Saf gönüllülüğüme..
    noimage
    noimage
    noimage
    Zamanın ne çabuk geçtiğini anlayana kadar;
    Anneler babalar olmuşuz...
    noimage
    noimage
    noimage
    Paramızın yetmediği oyuncaklar için;
    Oyunlar kurardık hayallerimizde..
    Camlara sineklerle bir yapışıp...
    noimage
    noimage
    noimage
    noimage
    noimage
    Meğer;patlayınca;
    Gözümüzü yakmasına aldırış etmediğimiz;
    Uçan köpük balonları gibi,
    Hafifmiş hayat o yıllarda...
    noimage
    noimage
    noimage


    Kendi icat ettiğimiz;


    noimage
    noimage
    noimage
    noimage
    noimage
    Koştur koştur kan ter içinde kalışlarımın;
    Şimdilerde görüyorum faydasını;
    İşe geç kalma telaşlarında..
    noimage
    Offf...Offf Sonu yok bu iç çekişlerin;
    Ne zaman geri geliyor ne giden;

    noimage
    noimage
    noimage
    noimage

    24-04-2010..Ozan..Alaattin Akan..



    [main-arkaplan-muzik]584[/main-arkaplan-muzik]
#24.04.2010 07:36 0 0 0
  • Dünya da dini ,ırkı milleti ne olursa olsun değişmez gerçek vardır ki herbir insanın giden çocukluk yılları asla gelmiyor ve daima yüreklerin en değerli yerlerinde ebedi saklı kalıyor.Kimi acı geçirmiştir çocukluk yıllarını unutmak istercesine gömer;gömmeye çalışır kimi de çok huzur ve mutlu yaşamıştır heran anar özlem duyar o yıllara...Sonuçta acı tatlı geri gelmiyor sadece bizlerde izleri kalıyor..Yürek aynasına baktıkça görebildiğimiz izler bunlar...

    Bu harika,nakış nakış incelikte en hassas çocukluk anılarımıza dokunduğun bizlere yaşattığın için çok teşekkür ederim Ozan...Emeğine yüreğine sağlık bizleri eskiye alıp götüren harika paylaşımın için arkadaşım...

#24.04.2010 07:54 0 0 0
  • noimage

    Canım arkadaşım yine yeniden gösterdin güzelliğini,dostluğunu,duyarlılığını ilgini,alakanı...
    Sana sonsuz teşekkürlerimi sunuşum umarım sıradan ve kuru gelmez.Sanırım bu başlıkta son sunumum olucak o anlamda baya bir uğraştım.... Belki olmamıştır ama galiba bu işi beceremiyorum...Tüm olmamışlığına rağmen sunumuma gösterdiğin ilgi için,arkadaşlığın için,kaliten için kısacası herşey için binlerce teşekkürlerimi sunarım...

    noimage
#24.04.2010 08:35 0 0 0
  • Ozan kendine haksızlık etme gayet başarılısın ve her bir parçası senin kendi emeğin ...Ayrıca bir bütünlük ve komposizyonu çok başarlı kurup bizlere zevkle okumamızı sağlıyorsun...Bence bırakmak ve son çalışma dememelisin bu başarılı sunumlarına devam etmelisin.Tekrar yüreğine ,emeğine sağlık arkadaşım...
#24.04.2010 08:39 0 0 0
  • kardeş ellerine emeğine sağlık çok ama çok güzel çalışma helal olsun
#24.04.2010 09:00 0 0 0
  • noimage

    Okuyan gözlerine sağlık değerli arkadaşım..Teşekkür ederim ilgine...

    noimage
#24.04.2010 09:06 0 0 0
  • Paramızın yetmediği oyuncaklar için;
    Oyunlar kurardık hayallerimizde..


    elllerine yüreğine sağlık ozannnnn
#24.04.2010 15:31 0 0 0
  • noimage

    Okuyan gözlerine sağlık canım arkadaşım...Teşekkür ederim ilgine,duayarlılığına.....

    noimage
#24.04.2010 16:14 0 0 0
  • Topac, evcilik, yakan top, uzun esek, korebe, bilyeler, bes tas, dokuz tas.
    Alamadigimiz oyuncaklara bakmak, zengin cocuklarin evinde oynamayi istemek ve bukuk boyunlarimizla "bak bugun babam bana ne aldi" diyen gozlere imrenmek.
    Kendi oyuncaklarimizi kendimiz uretmek.
    Bosvermisligimiz, umursamamazligimiz, masumiyetimiz
    Aynalara bakmadan sokaga firlayisimiz
    Ilk ask, ilk sevgili yada yanaklarimizin kizarmasiyla hatirlanan ilk opucuk.
    Rahmetli anneannemin izindeyken "bu kiz niye hep televizyon seyrediyor" deyip, dedecigime sogut agacindan bir duduk yaptirip ellerime tutusturuvermesi. Dedemle yumurta dovusturmelerimiz. Hangi pahali oyuncaklar yerini tutabilir ki?

    Ne kadar guzel ve ozel gunlerdi degil mi Alaattin.
    Keske o gunlere donulebilseydi ve bir kac bin yil daha yasayabilseydik. Yokluklari, yokolanla yetinmeyi, mutlu tesessumlerle gulmeyi. Geri getirebilir mi butun bunlari acaba, Zehrayi gorebilmek icin Bakkal Ali amcaya verdigin mucevher degerindeki harcliklarin?
    Simdiki cocuklara bakiyorumda, bizler hakikaten sansliydik Ozan cok sansliydik. Siyah beyaz degildik aksine rengarektik, hem de olmayan renklerimizle bile.
    Cocuk kalmaktir aslinda amacimiz yas ne olursa olsun. Sadece yuregimizin arzuladigi cocuk. Ama artik sokaga cikarken bakiyoruz aynalara OZAN. Sacimizi tariyor, yuzumuzu boyuyoruz belki, parfumler suruyoruz. Acikcasi maskeleniyoruz. Ama aklimiz hala oralarda ve hala orayi yasiyor gonlumuz.
    Buyuduk artik.. Saklambaclar oynuyoruz simdilerde yine. Ama cocuklugumuzun aksine hic bulunmak istenmecesine.. Kacarcasina insanlardan..Sonu yok dedin ya bu ic cekislerin. Evet geri gelmiyor ne zaman, ne de giden.

    Anlatmayla bitmez, neyse fazla uzatmadan hemen konuya deginmek istiyorum. Bu son sunumun olacak derken, kime sordunda karar verdin sen soylermisin? Bizlerin fikrini aldin mi? Henuz yeni baslamisken, buralar boylesine guzel, boylesine ozen ve emek gosterip, yazan cizen bir duygu insanini bulmusken, nereye boyle OZAN? Gunlerce emek ver, resimler sec, yuregindekileri aktar sunum yap ve olmuyor deyip kosene cekil. Yakisir mi sana, yazik degil mi o uykusuz gecelerine? Evet belki haklisin dusuncelerinde begenilmeyebilir diye ama birak buna bizler karar verelim. Bu paylasimin belki de bugunun aksamina ya da yarina ikinci ucuncu sayfalara dusecek kaybolacak ama bilki, tek bir kisi bile okuyup anlasa, bir kuru tesekkur bile etse, bu buyuk bir oduldur, buyuk bir hazdir. Boyle dusunme lutfen ve sakin noktani koyma. Hepimizin burada birbirine ihtiyaci var ve sen tertemiz yureginle bizim gereksinlerimizi karsiliyorsun. Bizler senin emegine nasil saygi gosteriyorsak sen de bizleri anlayisla karsila. Cunku seni takip ediyoruz, okuyoruz, zaman ayiriyoruz her paylasimina. Bu da bir emektir, bu da bir alin teridir Allaattin sakin unutma. Burada beklenilensin.

    Emeklerine, yuregine, alin terine saglik. Kocaman insanligina bereket benim yurekli arkadasim Alaattin Akan.
#24.04.2010 19:30 0 0 0
  • noimage

    Çocukluğu;ortalama bir insanınkinden daha yoğun hüzün,yer yer gözyaşlarıyla yaşamış;ortalama bir çocuğun derdi oyuncak yoksunluğu iken bunlara ilaveten belkide bu yoksunlukları hatırlamayacak,yokluğunu hissetmeyecek,hissettirmeyecek başkaca yoksunluklarla zor,yılları aşmışta gelmiş arkadaşım;yazdıklarım,ortalama bir ömrün ilk yıllarına,çocukluğuna dair...Bu anlamda belkide senin hissettiğiklerin yanında çoooooook yavan gelicek bu dizeler için,çömert zengin yüreğinden hakkından fazlaca ifade edilmiş güzel tespitlerin için ne desem,nekadar teşekkür etsem az...

    Hayata yine ortalama bakışın dışında farklı açılardan,farkındalığından sebep bakmayı düstur edinmiş arkadaşım hiç hesab etmediğim noktalara dikkatimi çektiğin içinde ayrıca teşekkür ederim..

    Senin nezdinde sen ve diğer arkadaşlarım;okuyan gözleri;gözyaşlarını yüreğinde bastıramadığ sevinçlerini dışa vurabilmek için duygulandığı için döksün başakaça bir sebepten göz yaşı dökmesin..Bu sunuma ayırdıkları her dakika için ömürlerine bir yıl ilave olsun inşallah....Sonsuz teşekkürlerimle...

    noimage
#25.04.2010 06:44 0 0 0
  • Tesekkur ederim OZAN iyi niyetlerin ve dualarin icin.
    Fikrini degistireceksin degil mi? Devam ediyoruz degil mi? Sen yazmaya, biz okumaya...
#25.04.2010 18:18 0 0 0
  • Hayatin ta icinden satirlar...
    Beni de söyle bir anilara götürdü desem yalan olmaz...Neler neler gecirdim aklimdan....
    Söyle de bir ah cektim ama ne fayda zaman denen ne bir saniye ileri ne geri yelkovanla akrep sanki birbirleriyle yaristalar...
    Bir zamanlar cocuktuk hayallerimizde cocuktu...
    Zaman gecti büyüdük büyümemizle birlikte dertlerimizde büyüdü...
    Eger büyümenin gercek anlaminin bu oldugunu bilseydik herhalde hep cocuk kalmayi isterdik degilmi ?
    O cocukluktan gelen büyükler simdi isyan eder olmus degil mi...
    Eskiden hersey ne kadar güzeldi anlamini hic yitirmemisti.
    Eskiden iste....Simdi onca varligin icinde insanlar mutsuz ve onca varligin icinde insanlar yokluk cekiyor..Yani varlik insani mutlu edemiyor...Bir kücük sekerin cocukken bizi sevindirdigi kadar...
    Eskiden hersey azdi nadir bulunurdu ama en kücük birseylede dünyalar bizlerin olurdu...
    Cünki hersey o zaman cok masumdu...Simdi o masumiyeti kaybetti...
    Öyle bir zamana geldik ki onca kalabaligin icinde yalniziz ve varlik insani eskiden oldugu gibi mutlu etmiyor...
    Ya kaybettiklerimiz...
    Iste o insani daha bir baska üzüyor..Ama ne olursa olsun hayat kaldigin yerden devam ediyor...

    Degerli arkadasim gercekten hepimizin hayatina dair bir seyler bulabilecegi cok güzel satirlar....
    Yüregine ve yüregindekine saglik
#25.04.2010 20:48 0 0 0
  • noimage

    Değerli arkadaşım;arkadaşlarım;sunumuma kıymet verip ilgi göstermeniz yanında;kendi yaşamlarınızdan,çocukluğunuzdanda kesitler sunup,o yılların halisaneliğine farklı açılar sunmanıza bir vesileyle o yıllardaki size dair anları paylaştığınız için sonsuz teşekkürlerimi sunarım...

    Hepimizin ortak paydası çocuklukken;renkleri ayrılıyor bir şekilde doğal olarak;kimizde tozpembeler ağırlıklı,kimimizde griler,kırmızılar,siyahlar..Üç grup insan genelde tebessümü eksik etmez yüzünden;bir çocuklar,iki akli muvazenesini yitirmiş insanlar;bir üçüncüsüde Yaradan'ın aşkıyle yanıp tutuşan,O'nun cilvelerine mazhar olmuş,aşkına olan karşılık parıltılarını tüm hücrelereinde hissedip Dünyalıktan geçmişler..Üçünde de ortak payda,ard niyetten,fitne-i fesattan uzak olmaları...Artık çocuk olamayacağız ki çocuk saflığında,o demde olalım;akıl kabiliyetini o aklı nasib edenin aşkına,vuslatına ermede kullanmayı bir mertebeden sonra akıldan da soyunup,O sevgili'nin sevgisine mazhar olmayı nasib etsin hepimize Rabbim...


    Sonsuz teşekkürlerimi sunarım;ilginiz,duyarlılığınız kocaman sevgi dolu yüreğiniz için.....

    noimage
#25.04.2010 22:45 0 0 0
  • Tesekkur ederim OZAN iyi niyetlerin ve dualarin icin.
    Fikrini degistireceksin degil mi? Devam ediyoruz degil mi? Sen yazmaya, biz okumaya...

    noimage

    Emir büyük yerden ..Rabbim nasib etsin inşallah bana yazılacak kelimeleri,size okumak için,sağlık ve afiyeti...

    noimage
#25.04.2010 23:19 0 0 0
  • Çok güzel çalışmalarınız var beğenmemek elde değil fakat indirme linki yok ne yapmam lazım
#05.05.2010 00:42 0 0 0

  • noimage
    Canım arkadaşım;öncelikle ilgin için teşekkür ederim;pc ne indirmeyi düşünecek kadar paylaşımımı önemseyişiniz ayrıca sevindirdi...Ama yemin o talebiniz konusunda benimde bir bilgim yok...Okuyan gözlerinize sağlık....
    noimage
#05.05.2010 22:49 0 0 0
  • çok güzel olmuş ellerine sağlık
#09.05.2010 11:10 0 0 0
  • noimage
    Okuyan gözlerinize sağlık,ilginiz için teşekkürler değerli arkadaşım..
    noimage
#09.05.2010 12:30 0 0 0
  • zaman aldıklarını geri vermiyor ki ömür dediğimiz kimine göre uzun kimine göre bir göz kırpımı aralığında yaşadıklarımızı geçmişimizdeki güzellikleri unutmamak gerekli kah ağlayarak kaybettiklerimize kah hüzünlü bir gülümseme yerleştirip yüzümüze anmalı her daim geride bıraktığımız dostlarımızı teşekkürler ozan sayende bi yirmi yıl geriye gittim. yüreğine sağlık arkadaşım
#18.02.2012 13:46 0 0 0