Kaç asır geçti sen gideli,
Seni tanıdığımda
Dünya bir öküzün boynuzlarındaydı galiba
Sonradan öğrenmiştik
Kutuplardan basık bir küremsi oluğunu...
Neron yakmış mıydı romayı!
Sen daha yanımdaydın o zamanlar...
Galiba İsa çarmıha mıhlanmıştı
Senin gidişinin ardından.
Onun da yüreği yanmış mıydı peki benim gibi,
Şimdinin süper devleti,
Aşkı sattığın o yeşillerin memleketi
Keşfedilmemiş miydi daha.
Hafıza kaybı değil benimkisi kızma
Çok zaman geçti de aradan.
Düşünsene
Denizler bile yoktu o zamanlar
Sen gidince gözyaşlarımdan doğdu onlar...
Sahi
Kaç gece eskitti gözlerim yokluğunda
Halley kaç kere teğet geçti bizi
Büyük ayı daha küçücüktü o zamanlar.
Orion bizi beklerdi gökyüzünde,
Misafiri olurduk.
Gözlerin parlardı o zamanlar
Kutup yıldızı gibi...
Uykusuz gecelerimin üzerine
Kaç kere sabah vurdu.
Kaç çocuk doğdu
O çocukların çocukları oldu, torunları...
Kaç kuşak eskitti
Sensizliğimin yaşındaki dünya.
Yani tüm zamanlardaki sevgili,
Ben tüm bunları sensiz yaşadım
Sen yoktun!
Dilekler tuttum her yıldız kayarken
Her sabahı ümitle karşıladım
Bir ümitti ya hani yaşamak
Yaşadım ben ölmedim.
Vefasız
Dönmedin!