Hayat Senin Yaşattığın Kadardı.
Muamma bir romandı aşk okuyup ta bitiremediğim…
Bir özLemdi duygu,hükmedemediğim …
Ve öyLe birşeydir ki beklediğim;
Hasretle
hasretine hasret hapsedildiğim…
[ Dil susmuştur artık... ]
Hisler seyirci rolünde…
Gönül, zırhını kuşanmış bağıra bağıra davet etmekte yangınları…
Canım yanıyor…
Kalsaydın diye söyLeyemedikLerim ,
Gittikten sonra yüreğime ağır geliyor…
Şimdi ardından seslendiklerim yutkunurken boğazıma takıLıyor…
GİTMEK !
Bir büyü gibi saran ;
Ağrılar yumağı, kışkırtılmış düşlerdir ki
Sen şimdi esirgeme kendini kalbim,
Kederin o derin yalnızlığından…
Tüm tümceler yarım kaldı …
Hayat; senin yaşattığın kadardı.
[[ Beklemek ağırlaşıyordu ]]
Trenler geçip gidiyordu …
Saat beşe geliyordu…
Her şey yerli yerinde ,
Sen hep yanlış yerde…
Normalde şiirlerle pek aram yoktur okurken sonunu getiremem ama sunum çok hoş olduğu için şiirin sonunu getirebildim sıkılmadan. Elinize sağlık paylaşım için teşekkürler.
Uğruna yangınlara atılmış bir yürek bırakıp ardında geriye dönüp bakmadan gitmek mi yoksa bir daha geri dönmeyeceğini bildiğin halde çaresizlikten bir ömür kalbe kor basmak mı zordur?Gidenle gidememek,kalan ile duramamak,biten ile bitememek,uykusuz gecelerde sabahı beklerken ölmek isteyip ölememek!Zor olan yaşamak mı yaşıyorum diyememek mi?
Galiba kolay olan hiç birşey yok bu hayatta!Zor hayat,hayat zor!!!
Ellerinize,emeklerinize sağlık,gerçekten çok güzel bir paylaşım hazırlamışsınız...