Bizimkisi Bir Ask Hikayesi

Son güncelleme: 25.09.2022 17:13

ykalaman

Bizimkisi Bir Ask Hikayesi

Tamamen Gerçek Hayattan Alinti Bu Ask Hikayesini Okurken Çok Duygulanacak Hüzünlenecek ve Bu Hikaye'nin Etkisinde Kalacak ve Bu Etkiyi Üzerinizden Bir Kaç Gün Boyunca Atamayacaksiniz. Hiyakenin Konusu Bir Gençin Sonu Ölümle Biten Çoçukluk Sevdasini Anlatiyor...

BIZIMKISI BIR ASK HIKAYESI

Sizin için ne derece önemi var bunu bilmiyorum ama ben bu satirlari yazarken gözümden damlalar akiyor klavye üzerine. Erkekler ağlamaz lafi bana göre değil. Ağlamaktan hiç utanmadim,duygularim,acilarim beni boğduğu zaman hep ağladim.Yine ağliyorum... Sizleri tanimiyorum ama sizlerle paylasmak istiyorum.Lütfen;bu satirlara bir seven olarak sahip çikin ve lütfen yazili satirlar olarak geçmeyin. Okudukça yeryüzünde insanlar neleri yasarmis diyeceksiniz buna eminim. Bir memur ailenin en küçük çocuğu olarak babamin tayininin çiktiği bir köye tasindik.Huzursuzdum,okulumu bir köy okulunda okumaktansa ,sehirde medenice okumak istiyordum.kaydimi yaptirdi babam okula.0lkokul 4. siniftan basladim köy okuluna.Beni bir sinifa verdiler.Öğretmen köyde yabanci olduğumu biliyordu ve hangi siraya oturmak istiyorsan otur dedi bana.Bir kizin yani bostu sadece oraya oturdum.Hayatimi adadiğim,gidisiyle beni bitiren insanla ilk o zaman tanistim.0smi Altinay idi.Çocuk yasimda bile onun güzelliği beni çok etkilemisti.Masmavi gözleri,gamze yanaklari ile arada bir bana dönüp gülüsü,yanlis yazdiğim notlarimda kendi silgisiyle defterimdeki hatayi silmesi beni o minik yasimda ona bağladi.O dönemlerde çocukça bir arkadaslikti. Zaman ilerledikçe onsuz tek saniye geçiremiyordum.ya ben onlara gidip ders çalisiyor, yada o bize geliyordu.Mükemmel bir paylasimciydi.Yüreğini,sevgisini,dostluğunu daha o yasta vermisti bana.0lkokulu birlikte okuduk ve ayni sirada bitirdik.Hep onunla hep ona biraz daha alisarak. Ortaokula geçtiğimizde ailelerimize rica ettik ve bizi ayni okula yazdirdilar, hatta ayni sinifa,hatta ayni siraya oturmamiz için babalarimiz öğretmenlere adeta yalvardilar.Basarmistik. Yine ayni siradaydik.Geride kalan ilkokul dönemindeki iki yilda anladim ki onsuz hayat bana huzur vermiyordu.Yasimiz olgunlastikça o beni,ben onu daha çok seviyordum.Çocukça baslayan arkadasliğimiz sevgiye aska dönüsmüstü ortaokul yillarimiz bitmek üzereyken.^ehir merkezinde.Ailelerimiz liseye geçtiğimiz sirada ortak bir karar aldilar.Buna göre tek ev kiralayacak ikimiz ayni evde kalacaktik.Annem de bizimle kalacakti.Allah'im o karar bize iletildiğinde dakikalarca sarmas dolas kutlamistik bunu.Ona a$ık olmustum.Ayni duygulari o da paylasiyordu ve bunu fark eden ailelerimiz okul bittiğinde evlendirelim diye karar almislardi bile.Ona tapiyordum artik.Hasa Allah'a sirk kosar gibi günah islercesine seviyordum.0lk elini tuttuğumda sakin bir daha birakma demistim. Yanaklari kizarmisti,utanmis ve basini önüne ! eğmis,gülümsemis ve elimi sıkı sıkı kavramisti.Artik her gün elele tutusup okula gidiyor okuldan çikarken elele dolasiyor geziyor öyle gidiyorduk evimize.Arada bir elleri terler ve her terleyiste elini elimden kurulamak için çekerdi.Bunu her yaptiğinda kizar elimi birakma diye azarlardim,hep tamam tamam diyerek gülümser ve hizla elini avucuma sokustururdu. Her sey harikaydi,dünya cennet gibiydi gözümüzde.Yillar akip gidiyordu mutluluk içinde.Nihayet liseyi de bitirmek üzereydik.karne dönemi gelmisti.Karnelerimizi aldik hiç kiriğimiz yoktu.Sevinçle sarildik birbirimize elimi tuttu.bunu kutlamak için bir cafeye gidip cola içerek kutlayacaktik.Okulun az ilerisinden geçen bir çakil yol vardi.Her zaman toz duman içinde olurdu.çakillarla kapliydi.O yolun benim ve ölürcesine sevdiğim insanin ayrilmasinda bu kadar rol oynayacağini bilsem hiç girer miydik o yola.Neler vermezdim o yolu yürümemek için. Eli yine elimdeydi,ansizin elini çekti,terlemisti yine eli.Sanirim dört adim atmistim.Dönüp yine azarlayacaktim.Çünkü hem elimi birakmis,hem de geride kalmisti.Dönüp baktiğimda Dünya basima yikildi.Sanki gök kubbenin altinda kaldim.yerdeydi ve yüzünden kan fiskiriyordu.ne yapacağimi bilemedim üzerine kapandim yüzüne yapismis saçlarini kaldirdiğimda hayatimi bitiren o görüntüyle karsilastim.Basi kesilmis bir tavuk gibi çirpiniyordu.Suratina bir tas parçasi biçak gibi saplanmisti ve bakmaya doyamadiğim mavi gözlerinden biri akmisti.Suratinin yarisi yoktu.Hirliyordu bana bir seyler demek istiyor kanla kapli diğer gözünü temizleyerek bana bir seyler demeye çalisiyordu.Yoldan geçen bir kamyonun tekerinin altindan firlayan bir tas suratina saplanmisti.Ölürcesine bir aski,geleceğimizi kibrit büyüklüğünde bir tas parçasinin bitireceğini bilemezdim.Donuk donuk hiç konusamadan yüzüne bakmaktan baska bir sey yapamiyordum. Ellerini tuttum kaldirdim basini göğsüme dayadi ve elimi sıkı sıkı tuttu.Akan kan ellerimize damliyordu.Yoldan geçen bir araba durmus bizi seyrediyordu,hastaneye yetistirelim dediğimde kanli olduğu için almadi ve kaçti gitti.Kimse arabaya almiyordu.çevreme bakip yardim eden demekten,ona dönüp seni seviyorum,beni birakma,dayan demekten baska bir sey yapamiyordum.0ki dakikalik bir çirpinistan sonra kucağimda öldü.Cennet olan Dünya 5 dakikada cehenneme döndü.Tam dokuz yil oldu onu yitireli.
Kendime olan güvenimi yitirdim.Artik kimseyi sevemem,kimsede beni sevemez korkusundan kurtaramiyorum kendimi.Bitkisel hayatta gibiyim.Tek elimde kalan bu net.bu net araciliğiyla sizinle paylasmak istedim.Yitiren,ya da ben yitirenle paylasmak isteyen herkese elleri terlese bile ellerimi birakmamalari sartiyla elimi uzattim.Dost,kardes,arkadas ne olursaniz olun ama elimi birakmayin.Size sesleniyorum, elimi birakmayin lütfen...

seher*vakti

Edit ßy KaHiN