Evi kaplayan CANIM ANNEMIN kokusu.....
ANNEMLE gecirdigimiz günlere geri götürüyor beni...
Ayni zamanda derinden acitiyordu yüregimi....
Caresizce teslim ettigimiz o ugursuz gün...
En kücük ayrintisina kadar duruyor bende...
Ölesiye özlüyorum...
Cok yorgunum.....
Bedenimdeki son enerji kirintisi bile tükendi artik...
O kadar mutsuzum ki su an..
kendimi biraz yormak...
Icimdeki dipsiz hüzünden bir nebze de olsa........
kurtulmak umuduyla oturuyorum bos bos.....
Söylemek Istiyorum gönlümü daraltan...
Her seyi..
Yüregimi sikan seyleri...
Senin yoklugunda cektiklerimi...
Anlatmak istiyorum...
Sensizligin bana ettikleri...
Dayanamiyorum.. Dayanamiyorum...
Düsüncelerimin cözülüsüne...
Gözümü kapatip bir kere dahi olsun...
ardima bakmadan...
Bir kez... bir kez dahi olsun arkama bakmadan...
Her seyi bir an unutmak....
Sabah olmasin... yagmur dinmesin hic...
Rüzgar susmasin ve kimsecikler olmasin sokaklarda ki...
Farketmesin benligim yoklugunu...
Sessizligi hissetmiyim...
Yokluguna dayanamiyorum....
ne gündüze...
nede gecelere...
siirlere..sarkilara..
hic kimseye dayanamiyorum......
ANNECIGIM......
sen olmadan ben buralarda yapamiyorum.....
Ve basladi..
Ansizin bir an bir gün ansizin acilarim.....
Hic beklenmedik bir anda bir gün...
Kendimle kendimi... sorgulamalar.. savunmalar.. kavgalar..
Altinda kalmistim oysa..o an.. hazirliksizdim yasananlara..
Haykirdim haykirdim neden diye.. neyi degistirdi..
kolay olanda kacmakti oysa.....
Nereye.. ne kadar.. gömülmekti en iyisi kendime...
Bos bakislarla..hayata bos...
baktigim anlarim cok oldu o günden sonra...
Yasam devam ediyor iste sorumluluklarimla...
Kurtulustu belki ic hesaplasmamda savunmamda..
Kendim kabul etmedimki..