Hadi al içimdeki yalnızlığı erken doğumlarla
Alnının ortasından vuralım çelimsiz düşlerimizin.
Soytarı acılarımızın ukala yanlarını tutuştur dokunuşlarınla.
Bir gülümseyiş düşür gözlerinden faili olalım gecelerin.
Geçtiğimiz yollarda kaybettiklerimizin bize en büyük kötülüğü,
kendilerini tekrar tekrar hatırlatmalarıdır.
Bir kere kaybetmekle kurtulamadığımız şeylerdir.
Yoklukları hayatımızdaki varlıkları haline gelir.
Hep, ama hep hatırlarız.