Gözlerin
Hani hep bir varmış bir yokmuş diye başlar masallar
Benim masalım ne varla nede yokla başladı
Gözlerinle başladı masal
O beynime kazıdığım gözlerinle
İlk başlarda gizemliydin sadece benim için
Sanki elimi uzattığımda bir an da yok olacak gibiydin
Bazen kızdırırdı beni bu hallerin
Ama sanki yakışıyordu da bu gizemlilik sana
Hatta hiç kimseye yakışmadığı kadar
Aradan nice zamanlar geçti gözlerinle ilk buluşmamızdan sonra
Sen farkında değildin ama ben hep seninleydim
Senden uzak kaldığım zamanlarda dahi
An oldu bu hüzün yüreğimi dağladı
Ve çıkıp gitmek istedim
Seni bana anımsatan her şeyden
Ama ama olmuyordu işte
Ben seni düşünmektende
Seni sevmektende gidemedim
Ve anladımki hiçbir zaman da gidemiyeceğim
Gözlerin sadece beynimde değilmiş
Asıl saklı olduğu yer kalbimdeymiş
Ve bir insanın yüreğine girmek
Çokda kolay değildir
Sen zor olanımı başardın ne
Ve her masalın bir sonu vardır
Biri mutlu diğeri de acı
Benim masalımın sonunda
Gözlerinle buluşmak varsa
Varsın acı ondan olsun
yine sensizliğin tamda dibindeyim bu gece
gökyüzünde milyonlarca yıldız
benim gördüğüm ise sadece gözlerin
inadına gün doğmasın diyorum
gözlerini kaybetmekten korkuyorum
Duman gözlüme
Hayallerin renklerinin solduğu anlar vardır hayatımızda
İtiraf etmek zor gelir bilirim ama
Herkesin hayalinin renginin solduğu zamanlar olmuştur
Düşünün şöyle bir maziye gidin bakalım
Belki sevdiğiniz birini kaybetmişsinizdir
Belkide o sizi bırakmıştır
Bir gün işe girmek için gittiğiniz yerde
Sonucun olumsuz olduğunu duyunca
Hayalinizin rengi solmuştur
En sıkı dostunuzdan dostluğa yakışmayacak
Belki o kitaba sığmayack
En derininden bir darbe almışsınızdır
Yinemi soldu hayalinizin rengi
Dedim ya herkesin hayatında
Hayallerinin solduğu anlar vardır
Benim olmadımı sanıyorsunuz
Oooo olmazmı
Ama birde dipte olduğumuz anlar vardır
Yusuf'un atıldığı kuyu gibi derin kuyularda
Yitirilenler de olmuştur zaman içinde
İşte sen duman gözlüm
Öyle bir anda girdin hayatıma
Kuyulardan çıkmak bu olsa gerekti
Yarına umuda kalmadım derken
Hayata döndüren senin duman gözlerindi
Ve sen duman gözlüm
Hayallerimin renklerinin solduğu anlarda
O en tutkulu renginle çıktın karşıma
Biliyorum ki artık
Hayallerimin tek rengi sensin
Bir sevda vardı
Yıkık kentlerde
Yitik sevdalar
Zaman acımasızdı
Zaman vurdumduymazdı
Sevda çoğu kez sürgündeydi
O gitmek istemese de
Sevdalar vardı
Şişe diplerinde yaşanan
Yada flash gölgelerinde
Loş ışıklarda
Yada gecenin en dibinde
Sonu olmayan dehlizlerde
Sonsuz kere yitirilen
Naylon sevdalar vardı
Birde benim sevdam vardı
Yalansızca riyasızca
Sabahın seherinde başlayan
Ve yine o sehere kadar sürecek
Delikanlıca bir sevda
Yıkık bir kentti her yer
Ama yitirilen bir sevda değildi benimki
Zaten yitirmek de
İstemiyordum ne seni ne de sevdamı
Acımasız zamanlarda bulduğum
Gözlerinde müebbedi giydiğim
Sevdam loş ışıklar altında değil
Benim sevdam sadece gözlerinde
Seni seviyorum duman gözlüm
Gün geceye teslim ediyor güzelliğini
Dışarıda kepenk sesleri adeta kulakları tırmalıyor
Herkeste bir koşuşturma
Kimi evine
Kimi çocuğuna
Kimi sevdiğine
Kimide fırından çıkan
Sıcak ekmeği kapmaya koşuyor belkide
Herkeste masum bir telaş
Ve gece başlıyor
Yıldızlar gökyüzündeki yerlerini aldılar
Eee herkesin bir görevi var elbette
Benim mesaim yeni başlıyor bu saatlerde
Bir fincan çayım birde sigaram var elimde
Aklımda ise sen
Ve o bakmaya kıyamadığım gözlerin