Yine seni özledim bu gece
Bir kenarda usulca sessizce..
Sevgiyi içinde tutması kolay da özlemleri saklaması zormuş.
Sen hiç haberdar olmadınki varlığımdan
Yüreğimin derinliklerindeki yerini göremedin.
Sessiz çığlıklarımdaki söylemek isteyip de duyuramadıklarımı anlamadın.
Her yeni güne umutla uyanıyorum.
Farketmesen bile ilk sana günaydın diyorum.
Günaydınım seni çok özlüyorum.
Durgun muyum yorgunum belki de.
Hani derince bir nefes almak istersin de
Soluğu içine çekerken yutkunamazsın hevesin kursağında kalır ya.
Mutlu muyum belki de kırılmasın üzülmesin diye neşeli görünüyorum.
Eksik birşeyler var eksikliğini hissettiğim birşeyler
Özlem gibi yüreğimin derinliklerinde
Baba Çınar Gibidir Meyvesi Olmasa da Gölgesi Yeter
Küçücüktük hayata gözlerimizi açtığımızda. Biraz çekingen, biraz korkak. Bambaşka bir yerdi dünya dedikleri. Ürkerdik yaklaşan her elden, karanlıklar soğuk gelirdi göremezdik tehlikeleri avuçlarında taşırdın, okşamaya doyamazdın . "BABA" kelimesini duymak için sabırsızlanırdın. Biz doğunca daha çok çalışmaya başlamıştın, yükün artık ikiye katlanmıştı. Daha iyi bir gelecek, daha mutlu günler için gece gündüz demeden çalışırdın.Anneden daha az görürdük seni özlerdik yokluğunda . İşten gelince başucumuza gelir öperdin saatlerce hiç konuşmadan uyuyuşumuzu izlerdin. Eve ekmek getirme çabasında unuturdun çoğu zaman kendini, yorulsan da belli etmezdin yorgunluğunu hep başın dik güçlü durmaya çalışırdın.
Faturalar, temel ihtiyaç giderleri , aylığımı nasıl yetiştireceğim düşüncesi derken kaygıların hiç bitmezdi. Aileyi geçindirmekten sorumluydun çünkü hep en güzeli en iyisi olsun isterdin. Ay sonunu getiremezdin çoğu zaman yine de aileye belli etmezdin . Sıkıntını dışarıda bırakır eve gülümseyerek girerdin. Hafta sonunu iple çekerdik o gün bizim diye. Daha hafta sonu gelmeden planlamalar bitmezdi. Kırmak istemezdin hiç bizi ne planladıysak yapmaya çalışırdın.
İyi bir eğitim görmemiz için canla başla çalışırdın. Okulda, işte, evde hayatın her alanında başarılı olmamızı isterdin. Yanlışlar yapmayalım diye yönlendirirdin . Tehlikelerden , kötülüklerden uzak tutmaya çalışırdın. Kızardık bazen içten içe kısıtlayıcılığın için ama bilirdik canındık senin , kıymetlin gözbebeğin. Sımsıkı tutardın ellerimizi hayata inat.
Büyüdükçe sorumluluklarımız arttı. Eskisi kadar çok yönlendirmiyordun artık . Hata yapa yapa öğreniyorduk ne doğru ne yanlış. Karışmasan da çok bir şeye arkamızdaydın, ihtiyacımız olduğunda uzanacağımız bir el vardı, biliyorduk güvendeydik. Korkmuyorduk hayattan , hayatın içindeki insanlardan.
Gün geldi hayatın acı yüzüyle karşılaştık. Bir sabah uyandığımızda cansız bedenin yatıyordu yerinde . Hayatımızın neşesi yoktu artık. Ölüm soğuk olur derler buz gibiydi yüzün .Bakmıyordu artık gözlerin, gülmüyordu yüzün eskisi gibi gülmeyecekti de bir daha. Kaybetmenin korkusu sarmıştı benliğimizi hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyorduk ağlayamıyorduk nefesimiz kesilmişti adeta çıkmıyordu sesimiz sessiz gözyaşları dökülüyordu gözlerimizden. Ölüm kaçınılmaz sondu biliyorduk, bir gün hepimiz de ölecektik isyan değil dua yakışırdı dilimize af ve mağfiret için bolca dua . Dua ediyorduk ardından.
Zaman unutturmuyordu acımızı, alışmaya çalışıyorduk yokluğuna kabulleniyorduk artık hiç gelmeyeceğini.İçimizde yüreğimizin derinliklerinde yaşıyorduk içten içe. Herkes babasıyla maceralarını anlatırken yutkunuyorduk, hasretin boğazımızda düğümleniyordu çıkmıyordu içimizden.
Bu sensiz ilk Babalar günüydü. Herkes babasının elini öperken biz mezar başında öpemediğimiz ele , hasretine ağlıyorduk. Karanlıkları aydınlatan ışığımız , çınarımız gitmişti. Hayat daha bir anlamsız gelmeye başlamıştı , hiçbir şeyin tadı yoktu eskisi gibi.Uyanıp kalkmanı son bir kez daha sarılmayı öyle çok isterdim ki. Her yer karanlıktı artık, karanlıklardan korkardım hep bilirdin .Yokluğun öyle soğuk, hasretin öyle dayanılmaz bir acıymış ki kaldıramıyorum.papatya..
Elinde olsa zamanı geri almak istersin çoğu zaman
Kötü anıları hafızandan silmeyi
Hep iyilik ve güzellikleri görmeyi.
Üzülünce geçmeyecek şeyler var,
Nasip de ne ise o olacak olan..
Er ya da geç yaşayacağın..
Öyle zamanlarımı yaşıyorum sanırım
Zamanın yaralara ilaç olmadığı
İçinde durdukça kanatan.
Kabuk bağlamıyor hiç bir yara
Zaman yaralara ilaç olmuyor
İçimi acıtırcasına kanayan yaralarım var
her gün bir yenisi eklenen
Geçmeyen, bitmeyen
Belki de hiç bitmeyecek olan..
[HR][/HR] Gece ne çok şey anlatır anlamasını bilene,
Bazen olur susarsın iç hesaplaşma gibi kendini dinlersin.
Bazen coşarsın kahkahalarında kaybolursun.
Bazen de durgunlaşırsın
Sessizce limandan ayrılan gemi gibi..
Hava karardı, yağmur başlayacak ..
Birazdan hüzünde çöker yüreğine..
Şarkılar yerini fon müziğine bırakır ..
Gözlerini kapatırsın, kendini fon müziğine bırakırsın
Fon müzikleri anıları hatırlatır..
Özlemişsindir yüreğinin derinliklerinde
Kimseye söylemeden sessizce , usulca...
Gülümsersin belki de..
Bazen de iki damla gözyaşı akar gözlerinden
Yağan yağmura eşlik eder gözyaşları
Ağlarsın bir köşede sessizce
Anılarına, özlediklerine, beklediklerine...
Bazen içimden çılgınca şeyler geçiyor, bazen de garip bir hüzün.
Kimi zaman mutluluğun zirvesinde, kimi zaman iki damla gözyaşında
Hep iniş ve çıkış içerisinde
Bir gün yorgun, bir gün umutlu bir gün heyecanlı
Çılgınca mutluluğu yakalayamadan
Hayat akıp gidiyor işte...