isimlerin anlamını biliyormusunuz - eroğlu isminin kökeni - eroğlu isminin analiziYiğit oğlu.
Eroğlu İsminin Analizi
Üzüntü ve sevinci bir arada yaşayan, inatçı, gerginlikleri olan, sıkıntılardan kurtulmak için mücadele eden bir kişilik enerjisi verir.
Eroğlu İsminin Cinsiyeti
Erkek
Eroğlu İsminin Kökeni
Türkçe
Eroğlu İsminin İstatistikleri
Eroğlu ismi Ülkemizde en fazla tercih edilen 2500 isim içerisinde bulunmayacak kadar nadir bir isim olup, kullanılma oranı 25.000 de 1 den az.
Çocuğa Eroğlu İsmi Konulur Mu?
Çocuğunuza Eroğlu isminin verilmesinde, Eroğlu isminin anlamı, kökeni veya söyleyişi konusunda herhangi bir sorun olmayıp rahatlıkla çocuğunuza Eroğlu ismini verebilirsiniz.
Eroğlu İsmi Kuran’da Geçiyor Mu?
Eroğlu ismi için yaptığımız araştırma sonucu Kuranı Kerimde geçmediği tespit edilmiştir.
Eroğlu İsmi Caiz Mi?
Yaptığımız araştırmalar sonucunda sonucunda Eroğlu isminin caiz olduğu tespit edilmiş olup rahatlıkla kullanabilirsiniz.
Bu qədərmiş bizimkisi gözəlim
Burax daha indi mənim əllərim
Kaş.yadımdan çıxsa idi gözlərin
Çıxmlr ama, çıxarmağa yardım et
Gözlərini al qəlbimdən,.sonra get
Elə get ki, gedişini unudum,
Bu sevgini yarpaqtəki qurudum.
Sonra isə əllərimdə ovudum
Bu sevgi də sona çatsln beləcə
Əzab verməz bu gedişlə hər gecə..
Ged-gedə azalar mənim dərdlərim
Öyrəşər boşluğa mənim əllərim
Boş ver can, quruyub mənim güllərim
Gülləri düşünmə, çlx get ömrümdən
Ömrümdən, günümdən hər saniyəmdən...
Bəlkə beləcənə rahat yaşaram
Həyatın qədrini mən anlayaram
Ya da ki, özümü mən danlayaram
Düşünmə bunları, çıx get yaxşısı
Sən çəkmə mənimtək ürək ağrısı...
Zamanla bəlkə də keçib gedəcək
Ürək də içindən səni siləcək
Bəllkə də ağrısız günüm keçəcək
Keçməsə də günahkarı özüməm
Gərək yenə birtəhərlə dözüm mən...
Nəysə daha, nə danışıb nə deyim,
Yəqin anlamadın mənim sözlərim
Bağışla,kədərlidir sətirlərim
Birazdan ağlarlar, bircə yaylıq ver
Silsinlər, yaylığvı götür,yeri get
"Ümmü Əmmarə” adı ilə tanınan Nəsibə, Rəsulullah (s) dövrünün qəhrəman qadınlarındandı. O, Peyğəmbərin (s) bütün
döyüşlərində, döyüşçülərə su vermək və yaralılara tibbi yardım göstərmək kimi işlərdə yaxından iştirak etmişdi. Ühüd döyüşü başlandığı gün çiyninə su tuluğu alıb Ühüd cəbhəsində susayan İslam döyüşçülərinə su verirdi. Maraqlısı budur ki, Ühüd döyüşünün sonunda müsəlmanlar (qənimət toplamağa başları qarışdığı üçün "Təll əynəyn”i əldən verib) məğlub olanda Nəsibə su tuluğunu kənara atıb özünü Peyğəmbərə (s) sipər edərək onu hər tərəfdən müdafiə edirdi. Peyğəmbər (s) buyururdu: "Hər tərəfə baxırdımsa, Nəsibənin məni qoruduğunu görürdüm”.
O, axırda on üç yara aldı. Yaralardan biri onun çiynində idi. Yara o qədər dərin idi ki, onun müalicəsi bir il davam etdi və yeri ömrünün axırına qədər onun çiynində qaldı. Həzrət Peyğəmbər (s) müsəlmanlardan birinin əlində öz qalxanı ilə qaçdığını görüb ona buyurdu: "Qalxanı yerə at”.
O, qalxanı yerə atdı. Nəsibə həmin qalxanı götürdü. Kafirlərdən biri gəlib ona qılınc zərbəsi endirdi. Ancaq o, qalxanla qılınc zərbəsini qaytardı və oğlu Əbdullahın köməyi ilə onu öldürdü. Nəsibə oğlu Əbdullahın qaçmaq istədiyini gördükdə onun qabağını kəsib dedi: "Hara qaçırsan? Allah və Onun Peyğəmbərindən (s) qaçırsan?”
Onu meydana qaytardı və döyüşə davam etdi. Bir atlı gəlib Əbdullaha ağır yara vurdu. Nəsibə cəld tərpənərək ləngimədən oğlunun yarasını bağladı və dedi: "Qalx və döyüşdə süst olma”.
Özü həmin atlıya hücum edib onu ayağından yaraladı. Peyğəmbər (s) qadının bu cür zirəkliyini müşahidə etdikdə elə güldü ki, Həzrətin (s) arxa dişləri göründü və buyurdu: "Afərin sənə! Yaxşı intiqam aldın”.
Onun oğlu Əbdullah bu döyüşdə şəhid olsa da, Nəsibə sona qədər qılıncla və ox atmaqla Peyğəmbərin (s) canını qoruyurdu. Onun fədakarlığı elə bir həddə çatdı ki, Peyğəmbər (s) buyurdu: "Nəsibənin məqamı filankəslərin məqamından daha üstündür (Həzrətin (s) bu sözləri deməklə nifaq başçılarının (üç xəlifənin) qaçmalarına işarə edirdi)”.
Hər halda Nəsibə Peyğəmbərə (s) ərz etdi: "Allahdan istə, Cənnətdə bizi səninlə bir yerdə qərar versin”.
Peyğəmbər (s) həmin duanı buyurdu
Nəsibənin digər övladlarından biri "Həbib” adlı şəxs idi. Peyğəmbər (s) onun vasitəsi ilə Musəyləmeyi-kəzzaba (yalandan peyğəmbərlik iddiası edən şəxsə) xəbər göndərdi. Bu qoçaq cavan Peyğəmbərin (s) xəbərini Musəyləməyə çatdıranda, Musəyləmə ona dedi: "Məhəmmədin (s) peyğəmbərliyini təsdiq edirsən?”
O cavab verdi: "Bəli”.
Musəyləmə ona dedi: "Mənim peyğəmbərliyimi təsdiq edirsənmi?”
O cavab verdi: "Qulağım eşitmir”.
Cihad bə`zi məsələlərə görə qadınlara vacib olmasa da, cəbhədə döyüşçülərə kömək etmək, məsələn; yaralıları daşımaq, onların yaralarını sarımaq, su vermək kimi işləri yerinə yetirmək, onların bacardıqları xidmətlərdəndir. Bu yolla onlar cihadda iştirak edə bilərlər. Aşağıdakı bir neçə nümunəyə diqqət yetirək:
a) "Ümmü Sənan Əsləmiyyə” dilavər qadınlardan biri idi. O istəyirdi ki, həmişə İslam döyüşçüləri ilə birlikdə düşmənlə döyüşsün. Xeybər döyüşü zamanı Həzrət Rəsulullahın (s) hüzuruna gələrək ərz edir: "Çox istəyirəm sizinlə hərəkət edib yaralılara tibbi yardım göstərim, mücahidlərə kömək edim, onların əşyalarını qoruyum və susuzlara su verim”
Peyğəmbər (s) ona icazə verir və buyurur: "Həyat yoldaşım Ümmü Sələmə ilə birlikdə gəlin”. O çox sevinərək bu işi yerinə yetirir.
b) "Ümmü Əmmarə” də (yuxarıda qeyd olunduğu kimi) İslam döyüşçülərinə kömək etmək üçün cəbhəyə gedərdi.
v) İmam Baqir (ə) buyurur: "Ühüd savaşında İmam Əli (ə) altımış yerdən yara almışdı. Peyğəmbər (s) "Ümmü Səlim” v
"Ümmü Ətiyyə” adlı iki qadına İmam Əlinin (ə) bədənindəki yaralara dərman qoyub bağlamağı tapşırdı. Onlar yaraları bağlayarkən gördülər ki, yaraların çoxluğundan onları bağlamaq mümkün deyil. Çünki hər bir yaranı bağladıqda, onun yanında başqa bir yara görünürdü. Əhvalatı Peyğəmbərə (s) xəbər verdilər.
q) Müfəzzəl deyir ki, İmam Sadiq (ə) buyurdu: "Həzrət İmam Mehdi (ə) ilə birlikdə on üç qadın da vardır”
Ərz etdim: "Nə üçün?”
Buyurdu: "Həzrət Rəsulullah (s) dövründə olduğu kimi bu qadınlar, yaralıları müalicə edib, xəstələrə tibbi yardım göstərərlər”.
d) Həzrət Rəsulullahın (s) zamanındakı döyüşlərin çoxunda yaralılara tibbi yardım göstərməkdə, daşımaqda, onlara su verməkdə yaxından iştirak edən qadınlardan biri də Muəvvəz ibn Əfva`nın qızı Rəbiə idi.
Düşünmə sevmirəm, çıxmısan yaddan,
Qədrini az bildim ya da, anamdan,
Sənin varlığındır məni yaşadan.
Tanrı da olmasan, ucasan ata,
Nə yaxşı gəlmisən, sən bu həyata.
Uşaqkən səhv etdim, keçdin səhvimdən,
Bezdirdim, yenə də bezmədin məndən,
Ayları, illəri yedim ömründən.
Tanrı da olmasan, ucasan ata,
Nə yaxşı gəlmisən, sən bu həyata.
Sən böyük bir dağsan, mən sənin kölgən,
Sən xoşbəxt anlarsan, mənsə sevinən,
Sən mənə verilən böyük vergisən.
Tanrı da olmasan, ucasan ata,
Nə yaxşı gəlmisən, sən bu həyata.
Yaş gəlir yaş üstə, qocalırsan sən,
Rahat ol nə qədər ömür sürərkən,
Adını həmişə ucaldacam mən.
Tanrı da olmasan, ucasan ata,
Nə yaxşı gəlmisən, sən bu həyata..
Ya Rəbb! Qapına gəldim, ölümlə gəldim… Əli boş, ürəyi qara, üzü qara gəldim.
Dünya ovutdu məni, əyləndirdi. Müxtəlif zinətiylə özünə çəkdi. Mən də aldandım ona, unutdum Səni, unutdum özümü, unutdum öləcəyəmi… Amma bax indi ölüm gəldi, tapdı məni…
Kimsə etmədi mənə özümün etdiyini. Mən kimsəni deyil, ancaq özümü aldatdım. Şeytana aldandım, nəfsimə aldandım. "Əbədi yaşayacaqsan!.." deyə özümü inandırdım. Sabaha dair nə planlar etdim, nə xülyalar qurdum. Ancaq bir axşam günəş qırmızı ətəklərini hələ çəkməmişdi ki, döyüldü qapım.
Halbuki, hələ edəcək nə çox işim vardı, dadacaq nə qədər ləzzət, gəzəcək nə çox yer... Yığacaq nə qədər gözəllik vardı. Əlimdə nələr vardı, nələr… Amma heç biri çatmazdı. Gözüm həmişə başqalarınınkına baxırdı. Lakin gözüm indi öz etdiklərinə sabitləndi.
Məgər nə qədər az yaxşılıq etmişəm, nə qədər də az başqalarını düşünmüşəm. Həyatımı nə qədər də qəflətlə keçirmişəm. Gəncliyimi, gümrahlığımı, gücümü, qüvvətimi, ağlımı, zəkamı nə qədər boş yerə hədər etmişəm. Artıq bunları düşünməyimin bir faydası yoxdur. Keçən keçir, gedən dönmür.
Peşman olmaq istərdim, amma artıq onun da bir xeyri yoxdu Ölüm gəldi, həyat bitdi. Son pərdə endi və gerçək həyat başladı. Mənim yazdığım, arzusunu etdiyim, səhnəyə qoyduğum və indi izləyəcəyəm həyat!.. "Kaş ki"-si olmayan, gizlisi olmayan, dönüşü olmayan, qaralaması olmayan həyat!..
Qapına gəldim, ölümlə gəldim… Öldüm və gəldim. Əli boş, ürəyi qara, üzü qara gəldim. Əfvinə gəldim, lütfünə gəldim, Sənə gəldim, Ya Rəbbim!
Yuxarıdakı bəhslərdən aydın oldu ki, möminlərin bir-birlərinin üzərində vilayət haqqı var. Allah onlar üçün bu qanuni haqqı qərar vermişdir ki, bir-birlərinin əməllərinə nəzarət edib, məsuliyyət hissi daşısınlar.
Amma münafiqlər "pisliyə çağırış” (əmr be münkər) və "yaxşılıqdan çəkindirmə” (nəhy əz məruf) vasitəsi ilə xalqın dini əsaslarına həmlə etdikləri üçün Allah onlara vilayət haqqı verməmişdir. Münafiqlərin vilayətə ehtiyacları da yoxdur. Çünki, vilayət qanuni bir haqdır və qanun heç bir cəmiyyətdə "münkərin əmrinə” icazə vermir. Münafiqlər möminlər kimi bir-birinə məhəbbət bəsləməzlər. Onlardan hər biri öz mənfəətini düşünür. Qurani-Kərimdə bu barədə buyurulmuşdur.
"Təhsəbuhum cəmiən və qulubuhum şətta"
Qurani-Kərim bu ayədə münafiqlər barəsində buyurur ki, siz onları müştərək bir cəbhədə yığışmış görərsiniz. Zahirdə onların arasında birlik, həmrəylik müşahidə olunur. Amma qəlbləri bir-birindən ayrıdır. Onlar ürəklərində bir-birinə yanmaz, məhəbbət bəsləməzlər. Hətta şəxsi mənafeləri təmin olmayanda bir-birini məhv etməkdən belə, çəkinməzlər. Çünki, hər kəs ancaq öz xeyrini düşünər.
Bir yerə yığışıb təşkilat yaratmaq istəsələr və ya bəzi işlərdə birlikdə fəaliyyət göstərsələr də, həqiqətdə bunu öz mənafelərinə çatmaq xatirinə tələ olaraq qururlar. Bunların təşkilatında, birliyində hər hansı birinin şəxsi mənafeyinə qarşı problem meydana çıxarsa, hər şeyi alt-üst edib kənara çəkilərlər. Deməli, münafiqlərin bir-birinə məhəbbəti olmaz, əmr və nəhy etmək üçün də onlara qanuni qüdrət verilməmişdir.
Münafiqlər ancaq batil işlərdə birləşib, batil əməllərdə iş birliyinə girərlər.
Məhəbbətim sönməz məşəl,yanır-yanir alovlanır ,
Fikirlərim dinməz xəyal sən hardasan orda olur ,
Ürəyimsə uca dağdır,döyündükcə səni anır ,
Sevgimə bax əl çatmazdır,söylə varmı belə sevgi ...?
Məcnun məndən geri qalıb,bu sevdanın yollarında
Xüsusi bir yerin vardı sənin mənim həyatımda,
Səni sevirəm bu sözləri hey deyəcəm son anımda,
Çünki eşqim tükənməzdir söylə varmı belə sevgi ...?
Nöqsan gəzmə gülüm məndə düz olubdu əhdim hər an
Baxma mənə sən kənardan,yadlar təki gözəl canan,
Lap yolunda bu canımı bil verərəm sənə qurban ,
Sevgimə bax əl çatmazdı söylə varmı belə sevgi ...?
Dünyaya gətirdin, böyütdün məni,
Bu yolda zülmlər çox yordu səni.
Bağışla telinə salmışam dəni,
Bilirəm əziyyət, əzab vermişəm,
Gör axı anama mən neyləmişəm.
İlk dostum, sirdaşım oldun həyatda,
Mələk tək dayandın mənim arxamda.
Mənsə çox üzmüşəm səni vaxtında,
Bilirəm əziyyət, əzab vermişəm,
Gör axı anama mən neyləmişəm.
Ömür keçdi, heyif sən tez qocaldın,
Kaş mən uşaq, sən də gəlin olaydın.
Nahaq mənə görə alovda yandın,
Bilirəm əziyyət, əzab vermişəm,
Gör axı anama mən neyləmişəm.