YILDIZYAGMURU
Üye
20.07.2016
Astsubay
9.048
Astsubay
9.048
Hakkında
-
Konu: Yükünüz Çokmu Ağır ?:..
Hayatta imkansız diye bi şey yoktur! ....
Bazen an gelir yaşam omuzlarımıza o kadar baskı uygular ki. . sanki dünyada kendimizi minicik bi böcek kadar hisseder
yüklerin altında eziliyormuşuz gibi hissederiz. . çoğu zaman bu yükün bizi ezip geçiceğini düşünürüz.. durmadan uğraştığımız işin
ne denli büyük, ne kadar ağır olduğunu düşünür onu dahada gözümüzde büyütürüz. . ama yaptığımız en büyük hata da bu zaten!
biz başımıza gelen işte durmadan yükümüze bakmaktan ünümüzdeki yolu unuturz ve ilerliyemezi. . hayat çok zor ve yükü ağır. .
Ama biz hayattan DAHA GÜÇLÜYÜZ!!! ALLAH kimseye taşıyamıyacağı yükü vermez.. altta ki fotoğrafta dikkatinizi en çok ne çekti bilmiyorum. .
ama benim dikkatimi çeken şey onca yükün altındayken bile o karınca gözünü hedeflediği yoldan ayırmıyor. . yükünü incelemek yerine
onun üstesinden geliyor. . yük sadce hissedildiği an ağır gelir insana! sonrasında o da bizden bir parça olur ve en güzeli onun üstesinden gelip üzeirimizden atmaktır.. Her zaman en güçlüsü olduğunuzu SAKIN UNUTMAYIN!! Hayata inat biraz daha fazla gülmeyi ihmal etmeyin. .
Her zaman DAHA GÜÇLÜ OLUNUZ.....
-
Ne bir nefes yaralarıma nede bir yudum ilaç lazım..Varlığının dolu günleri şimdilerde yokluğunun sancılarıyla kavrulmakta.
Sana dair öyle çok birikmişliklerim var ki , ne dokunabildim nede sana uzatabildim ellerimi…Ne senden vazgeçebildim nede seninle olabildim..
Gittim tıpkı senin gibi!.Arkama baksaydım eğer , yüzünde senin için yarattığım dünyaya yenilirdi bu kalbim.
Bakamadım , yapamadım sustum ve gittim.Sana geride ne kaldı biliyormusun ?Bir gün değil bin gün çekeceğin acılar.Tıpkı ben gibi , tıpkı benim yanıp kavrulan yüreğim gibi.
Gözlerim sevdalı umutlarda sevdiğim bir umuttun içimde onuda aldım elinden.
Şimdide ben senin dünyanı elinden alıyorum.Hesapsızca , acımasızca tıpkı senin bana yaptığın o gün gibi..
Asla unutmadım kalbime attığın bıçak yaralarını.Bak yaralarım halen kanıyor dokundukça.Kabuk bile bağlamadan hep kanıyorlar.Çünkü sen en çok canımı acıtandın!..En çok içimi sızlatandın.
Beni bana bırakmıştın şimdi , bende seni sana bırakıyorum ve gidiyorum.Acılar kalbimde ,acılar benimle..
Elbet bir gün geçmez denen sızılar geçer , zaman dedikleri şey yarama ilaç olur..Elbet bir gün sensiz bir sabaha uyandığımda içimden çıkmış gitmiş olursun…
Ve elbet bir gün , vicdanınla baş başa kaldığın o soğuk akşamlarda ,O ayaz sabahlarında , arayacağın suçlunun SEN olduğunu anladığında.Ben senden ve herşeyden çoktan gitmiş olurum..
Kalbimi eline verdim..Sen hiç acımadan yaktın! Şimdi bende seni ateşe veriyorum sevgili…
-
Konu: İstiyorsan Eğer.....
Derdini dinleyecek bir dosta
bir an bile ihtiyacın olursa,
olacaksa eğer...
Yüzünde parıldayan gözyaşlarını silecek,
kurutacak birini,
yakınında istiyorsan eğer...
Herkesten sakladığın sırların varsa
ve onları paylaşacak birini
istiyorsan eğer...
Sıkıntılarından kurtulmak için.
bir dost elini, desteğini
arıyorsan eğer...
Zor gününü sana geçirtecek
cıvıl cıvıl bir ses istiyorsan eğer...
Sana çok önem veren
ve seni çok düşünen
birini istiyorsan eğer...
Umutlarını paylaşan,
tasalarını yumuşatmaya çalışan
birini özlüyorsan eğer...
Sana saygı duyan biriyle beraber olup,
kendini bulacaksan;
ben, benim diyeceksen eğer...
Ve etrafında olup bitenlerden
nasıl etkilendiğini anlayacak
birine ihtiyacın varsa...
Buradayım.
Burada olacağım...
-
Konu: Sahte Sevgiler Dünyâsı
Ne çok 'Seni seviyorum'larınız var. Her yere yazıyorsunuz. Herkese söylüyorsunuz. Her zaman kullanıyorsunuz. Sevginizden çok 'seni seviyorum'larınız. 'Sen' diye hitap edebildiklerinizden bile çok. O kadar kısa ki sevgilerinizin ömrü, ard arda ekleseniz dahi, kelebek ömründen kısa kalıyor.
Sevginizi saklamıyorsunuz güyya. Ama sevgi ile olan mesafenizin uzaklığını 'Seni seviyorum'larınız ele veriyor. Ortaya 'çok' ekliyorsunuz, 'gerçekten' ekliyorsunuz. Başına ve sonuna mahzunluk ekliyorsunuz. Ekliyorsunuz ki, milyonlarca 'Seni seviyorum'dan farklı olsun sizin söylediğiniz. Ama olmuyor.
Herkesi 'Seni seviyorum' demeye davet ediyorsunuz. Suç ortağı arıyorsunuz. Ancak herkesin maske takmasıyla hayatı maskeli baloya çevirip, vicdanınızı rahatlatacaksınız.
Sadece sizin ve sahte sevgilinizin değerini düşürmüyorsunuz. 'Sevme'nin değerini de yerle yeksan ediyorsunuz. Öyle bir cümle kuruyorsunuz ki, 'sen' gerçekten 'sen' değil, başkalarını kastediyorsunuz. 'Sevmek' gerçek 'sevmek' değil, başka duyguları anlatıyorsunuz. Birinci tekil şahıs eki de sizi anlatmıyor, belki başka yüreklere tercüman oluyorsunuz.
Kalp şekillleri arasında olması neyi değiştirir ki? Taş gibi soğuk. Gülümseyerek söylemeniz ne farkeder ki? Takım elbiseden daha resmî. Buğulu gözlerle telaffuz etseniz ne yazar? İçten olmadığı besbelli.
Tamam, yüreğinizde bir yerlerde sevmeye karşı bir iştah, bir açlık var. Ama, bu açlığın reçetesi bol bol 'seni seviyorum' demek mi? Kalp resimleri mi? Hüzünlü şarkılar mı? Ayrılık ağıtları mı?
Dağlara, taşlara yazdınız ama yine de sevmiyorsunuz, değil mi? Sevginiz tükeniveriyor... Kalmıyor... "Sevgim bitti, hâkim bey" diyorsunuz bükük bir boyun ve kısık bir sesle. Tutunamıyor kalbiniz, böyle kaygan zeminlerde, böyle küçücük maskelere, böyle acemice...
'Seni seviyorum'larınız bol, herkese yetip de artacak kadar bol. Ama 'seni seviyorum'larınız bol, çok bol geliyor sevginize.
Belki dil ile değil kalp ile söyleme vakti gelmiştir.
Sözüm, gerçekten sevenlerin meclisinden dışarı..
-
Ben gittim, sen beni gittim zannettin...
Oysa ben gittiğim halde bırakmıştım bir şeyleri sende ve senden bir şeyler kalmıştı istemeden de olsa bende...
Ben gittim... Oysa bir o kadar hayal bırakmıştım sende. Bende ise yaralar kalmıştı o büyük aşkımızdan.
Sen, kaldın benim gittiğim yerde. Bense bensiz gitmiştim senden...
Kalbimde bir sevda yanığı…
Yüklemi olmayan cümleler… Öznesi olan, başı olan sonu olmayan tümceler. Bir şeyler var…
Her fırsatta seni bana hatırlatan. Beni zorlayan. Ve üzerimde gözlerin…
Sen de git artık benden..
Çek gözlerini üzerimden..
Bende senden kalan yaralar, parmağımda bir yeminin belgesi...
Kalbim sevda yanığı birinci dereceden..
Bitmeyen cümleler, sonu gelmeyen geceler..
Git ne olursun…
Artık sabahlar doğsun...
Bende senden kalan yaralar, sende benden kalan ne varsa; bize ders olsun!..
Hadi git…
Ne duruyorsun…
-
Gece yarısından sonra, Hz. Mevlana’nın dergahının kapısı çalınır. Talebeleri açar. Sarhoş bir genç, (Ben Üstad Mevlana’yı görüp, elini öpüp duasını alacağım) der. Talebeler kovsalar da, o gitmez, (Duasını almadan asla gitmem) diye diretir. Talebeler ne yaptılarsa oradan uzaklaştıramazlar.
Gürültüye Hz. Mevlana uyanır, (Ne var, ne bu gürültü?) diye sorar. Talebeleri, Efendim, sarhoş bir genç, duanızı almadan gitmeyeceğini söylüyor derler.
Hz. Mevlana talebelerine, (O, sarhoş kafayla bu saatte bizi bulabilmiş, siz ayık kafayla içeri alamıyorsunuz. Belki samimidir, niye kovuyorsunuz? Talep edeni, ihlasla arayanı kovma yetkimiz yok ki. Ateşten çıkıp gelene, dön tekrar ateşe demeye hakkımız var mı? Bırakın gelsin yanıma) buyurur.
Mevlana hazretlerinin bu sözlerini duyan genç gelir ve ağla*****, (Hocam benim gibi sarhoş, edepsiz birisi için, talebelerinize sitem etmenize gönlüm razı olmadı. Beni de talebeliğe kabul buyurmaz mısınız? O talebelerin ve sizin hizmetinizde olmakla şereflenmek istiyorum) der.
Hz. Mevlana gencin gözyaşlarını silip der ki:
Evladım hoş geldin aramıza, kimin ne zaman ne olacağı belli olmaz, hangi vesile ile kavuşacağı belli olmaz. Allahü teâlâ âlemlere rahmet olarak gönderdiği Peygamber efendimize, "Beni talep edene hizmetçi ol" diye emrediyor. Bu yüzden talep edenin haline vaktine saatine bakılmaz, talebine bakılır. Sen bizi Allah için sevip bulmuşsun. Gerçekte talebin biz değil, Allah sevgisine kavuşmaktır. Buna engel olmaya kimsenin hakkı olmaz. Talebelere sitem edişim bu yüzden idi.
-
Biz erkekler bu üç kadını adam gibi sevmesini beceremedik, Ne anamıza
candan
bir evlat, Ne eşimize candan bir koca, Ne de kızımıza candan bir
baba
olduk. Yıllarca üzerimizde emeği olan, her an her yaşta üzerimize
...titreyen,
gözünde her zaman bebeği olduğumuz, Eve geç geldiğimizde
uyumadığını
gördüğümüz, okuldan dönerken... sokak ortasında gözleri bizi
arayan,
her davranışımıza sabır gösteren ve kırılmayan, bizim
dertlerimize
bizden daha çok üzülen, bizim için hiçbir fedakârlıktan
kaçınmayan
ANNELERİMİZ... Ve annelerimizin elinden devralıp hayatımıza
anlam
katan hayattaki en güzel dostumuz ve en tatlı arkadaşımız,
helalimiz,
hayat ortağımız, Çocuklarımızın annesi... Sıkıntılı anımızda
başucumuzda
gördüğümüz tek yardımcımız, Mutlulukta ve sıkıntılarda tek
paylaşıcımız,
hayatımızın rengi, en güzel şiirimiz, hayatımızın olmazsa
olmazı, en
büyük destekçimiz... EŞİMİZ... Birde prensesimiz... Bize
sevdalı bir
yürek... Hayatında ilk erkeği olduğumuz gülümüz... Akşamları
bizi
sabırsızlıkla bekleyen ellerimize bakan sevgi dolu bir çift göz...
Her
zaman ve her yaşta yanında olacağımızı bilen bize güvenen ve
bununla
gurur duyan bir tanemiz... Öcülerden ve cadılardan koruyan
kahramanı
olduğumuz, bize koruyucu melek gözü ile bakan; onun bize,
bizimde
ona âşık olduğumuz KIZIMIZ... Bunlar can, bunlar canan, bunlar
hayatın
bizzat kendi, hayatın anlamı, bizleri yüreklerine baş tacı
yapan,
değerleri dünyalık ölçülerle tartılmayan üç güzel insan... Bu üç
kadını
sevgilerin en yoğunu ile sevmek için düşünmeye gerek yok, bir
neden
aramaya gerek yok, Sevmemiz için annemiz eşimiz ve kızımız olması
yeterli...
Ama biz bizi herkesten çok seven bu kadınları adam gibi
sevmesini
beceremedik. Hep erkek rolünü oynadık... Belki de çok sevdik
ama bir
türlü sevgimizi ifade edemedik utandık, yakışmaz dedik...
Masmavi
düşlerinin altındaki sandalyeye tekme vurduk. Yüreğimizden çıkan
sevgi
sözcüklerini dudaklarımızı kapa***** ağzımızın içine hapsettik
söylemedik
erkekliğe sığdıramadık. Bal aldığımız çiçeğimizin kıymetini
bilemedik.
Üzerimizde emeği olan bizim biz olmamızı sağlayan yegâne
varlıklara,
her şeyimiz olan kadınlara bize verdikleri sevginin yarısı
kadar
dahi sevgi veremedik... Neden eşimize küçücük bir hediye almak
bize
ağır geldi Annemizin hatırını sormak ve gönlünü almak için telefon
açmamızı
neydi engelleyen, Kızımıza içten sarılıp öpüp koklamamıza hangi
güç
karşı çıkıyordu... Neden herkesten fazla onlara güler yüz
göstermedik.
Neden seni seviyorum demedik, Ellerimizden kayıp gitmeden,
Hayal
dünyamızın üç tane nadide yaprağı düşmeden... Sorguladıkça
nedenini
bizde bilemedik... Onlarda bilemedi yüreğimizdeki sevginin
bağbozumu
zamanını Bazen de sevdik ama orantı kuramadık yüzümüze
gözümüze
bulaştırdık... Ya annemizi çok sevip eşimizi boşladık... Ya
eşimizi
çok sevip annemize ilgisiz kaldık... Bilemedik sevginin soyut
bir
kavram olduğunu, Herkesi sevmeye yetecek kadar bir yüreğimiz
olduğunu
Ve tonlarca ağırlıkta sevgiyi taşıyabileceğini... Ruhumuzdaki
dalgalarda
gemilerini alabora etsek de, Onlar bizi karşılıksız hiçbir
menfaat
gözetmeden seviyorlar... Oğlu olduğumuz için, Eşi olduğumuz
için,
Babası olduğumuz için, Eğer onların bu sevgilerine karşılık
birazcık
emek harcasaydık, bakışlarımıza bahar mevsimlerini getirseydik,
Yani
demem o ki sevgilerini hak etseydik... Bu üç kadında bizim için
canını
verirdi... Dedim ya biz bu üç kadını adam gibi sevmesini
beceremedik...
-
Konu: SUS..Dedim Yüreğime....
Sus dedim yüreğim.
Sus !
Açma yüreğinin dil'ini kimseye..
Sıkı tut dil'ini biraz.
Bak gördün mü ?
Yine ne
" yalnızlıklar " açtın başına!...
-
Affeder mi gerçekten Affetmenin büyüklüğünde ne saklıdır Rüzgârı affetmeyi becerebildiği için mi yıllara meydan okur, onun için mi gökyüzünü kucaklar çınar ağaçları
Ayrılmaz iki sevgili midir ağaç ve rüzgâr? Sarmaş dolaş bir yaşamın kaçınılmaz sonucu mudur dal kırıkları Ya da rüzgârın dallarda inleyen canhıraş çığlıkları
Ama ayrılamazlar birbirlerinden, vazgeçemezler. Çünkü seçilmişlerdir. Çünkü seçmişlerdir birbirlerini. Nedeni olmayan, niçini sorulamayan gizemli bir buluşmadır bu !
Başını göğsüne yaslayıp bir yorgunluk kahvesi içeceği, kollarında var olduğunu hissedeceği ağaca aşıktır rüzgâr. Dağları delip gelmiştir onun için. Deliler gibi arayıp bulmuştur ağacını. Ve bir gün hızını alamayıp, deli dolu esintilerde kırıvermiştir o çok sevdiği dalları.
Birkaç damla göz yaşıyla sarar kırıklarını ağaç ve bekler fırtınanın dinmesini. Biraz şaşkın, biraz buruk, ama bekler sevdiğini.
Sonra rüzgâr gelir, yağmur yüklü bulutlarda; usulca okşar başını, af diler. Süpürür karları yavaşça yapraklardan. Ve rüzgâr eğilip, bir mevsim önce döllediği meyvesini öper. Acının göz yaşlarıyla biner yağmurlara, süzülüp ağacın köklerine iner.
Dal yağmuru dinler ve rüzgârı affeder. Çünkü sever. Çünkü seven gönüllerde rüzgâr bambaşka şarkılar söyler.
Sevdikçe boy verir, yağmurlarla yeşerir, affettikçe büyür ağaç. Büyüdükçe güçlenir dalları.
Ama, ne ağaç unutur kırıkları, ne de rüzgâr kırdığı dalları. Çünkü unutmak onlara yakışmaz !
Çünkü onlar yağmurla yıkamışlardır sevgilerini ve sevmek unutmamaktır.
Ve sevmek, her şeye rağmen sevmek, sevdiğini günahlarıyla sevebilmek, Şeytana meydan okumaktır.
Affetmek midir zor olan, yoksa affedilmek mi
Ya da, affedilenin kendini affetmesi mi...
-
Bazen arasında bir çekim olmayan yıldızlar kadar yalnız hissedersin kendini
ve her an bir yerlere çarpıp
parçalanmaya elverişli…
Yalnız olduğunu sandığın zamanlarda o hep aklındadır çünkü.
Ve anlarsın ki,
Aklında olan şeylerin yanında olmamasıdır yalnızlık… İşte tam da böyleyim…
Yokluğunu hissediyorum…
Ellerine uzanamayan parmak uçlarımı ısırıyorum.
Kanıyor tırnak aralarım, canım yanıyor…
Tadını hiç bilmediğim bir çift dudağın arasında sıkışmış bir kelimeye bağlı ömrüm..
“gel”.
Et tırnaktan ayrılmıyor can özüm,
kanıyor da yine ayrılmıyor.
Yoksa ben miyim yalnızca kanayan,
ağlayan, kırılan?
Sensiz ve umutsuzum…
-
Konu: Öğrendim....
Önce sevdim.
Sevdiğimi öğrendim, sevebileceğimi fark ettim. Sevdikçe kendimi kainatla topladığımı gördüm.
Affetmeyi öğrendim:
Affetmenin, dostlarımı 10la çarpmak olduğunu fark ettim.
Pişman oldum:
Pişman olduğumu itiraf ettim; pişman oldukça hatalarımı küçük, anlaşılır ve bağışlanabilir parçalara bölebildiğimi gördüm.
Hatırlamayı öğrendim:
Hatırladıkça sevgilerimin kare kökünü bulup, onlardan hüzün çıkardığımı fark ettim.
Değer vermesini öğrendim:
Değer verdikçe sevgilerin küpünü bulup, onları mutlulukla çarpabileceğimi gördüm.
İltifat etmesini öğrendim:
İltifat ettikçe insanlarla aramdaki en kısa mesafenin bir tebessümün resmettiği bir çizgi olduğunu gördüm.
Özür dilemeyi öğrendim:
Özür diledikçe nefretin ve öfkenin sonsuza bölündüğünü böylece dargınlıkların limit sıfıra giderken yok olduğunu fark ettim.
Hüzünlendim:
Hüznü sevdim, hüznün kalbime dokunmasına izin verdim.
Böylece bütün mutlulukların ve zevklerin sonunda ayrılık çizgisine teğet geçip geri döndüğünü gördüm.
Ve bir gün öleceğim:
Kesinlikle öleceğim ve öldüğüm gün anlayacağım ki; yaşadığım hayat, paydası sonsuzluk olan basit bir kesirden ibaretmiş.
Tüm bu işlemlerin sağlamasını yapmak isterseniz,kalbinize bir bakın.
-
Konu: Kandığım yerden mi??
Şimdi KALDIĞIM yerden mi devam etmeliyim HAYATA..
Yoksa KANDIĞIM yerden mi?..
Sen söyle sevgili tecrübelisin bu işlerde...
İnsan nasıl unutur SEVDİM dediğini ?
-
1-Atakama çölüne 400 seneden beri yağmur yağmamaktadır. Yağan yağmur da havada buharlaştığından yere düşmemektedir.
2-Süleymaniye camiinin 4 minaresi olmasının sebebinin, Kanuninin İstanbulun fethinden sonraki dördüncü padişah; bu dört minaredeki on şerefenin de Osmanlının onuncu padişahı olduğunun bir işareti anlamına geldiğini.
3-Develerin 3 tane kaşı vardır.
4-Yunuslar bir gözü açık uyurlar.
5-Bir sineğin hızı saatte 8 km.dir.
6-Zürafanın dili 35 cm. kadardır.
7-Osmanlı sultanlarının ve bazı alimlerin başlarındaki kavukların, kefenlerinden oluştuğunu, sık sık ölümü hatırlayıp ona göre karar verdiklerini, ayrıca öldükleri zaman hemen başlarındaki kefenle defnedildiklerini.
8-Bir insanın su ve yemek olmadan yaşayabildiği en uzun süre 18 gündür.
9-Kelebekler ayaklarıyla tat alırlar.
10-Sığırların 4 tane midesi vardır.
11-Erman Kunter, 1988 yılında Fenerbahçe formasıyla Hilal spor karşısında 153 sayı atarak rekor kırarken, ilk yarıda da attığı 81 sayıyla bir devrede en fazla sayı üreten basketçi olarak da tarihe geçti.
12-Kediler şeker tadını ayırt edemezler.
13-Atlar 1 ay kadar ayakta kalabilirler.
14-Fare, bir deveden bile daha uzun süre susuz kalabilir.
15-Timsahlar dilini dışarı çıkaramazlar.
16-Zürafanın ses telleri yoktur.
17-Zebralar beyaz üzerine siyah çizgilidir.
18-2600 kadar kurbağa cinsi var.
19-Yetişkin bir ayı at kadar hızlı koşabilir.
20-Sadece domuzlar güneşten yanabilir.
21-Deniz kobrası dünyanın en zehirli yılanıdır.
22-Bir karıncanın koku alma yeteneği en az bir köpeğinki kadar gelişmiştir.
23-Hayvanların en büyüğü mavi balinadır. (uzunluğu 33 m., ağırlığı 190 t.)
24-Bir devekuşunun gözü beyninden büyüktür.
25-Deve deniz suyu içebileceği gibi bir defada 250 litre su da içebilir
-
Eski iran hükümdarIarından biri vezirine oğIunun hocasından yakınıyordu:
- Ben istiyorum ki oğIum iIim öğrensin, benim yerime iyi bir hükümdar oIsun, o ise devamIı müzikIe, sesIe, sazIa meşguI Demek ki hocası buna iyi bir yön veremiyor
Vezir aynı görüşte değiIdi:
- Hükümdarım hocanın eIinde mucize yok Çocuğun kabiIiyeti neye ise hocası ancak onda iIerIemesine, oIgunIaşmasına yardım edebiIir İnsanın tabiatı değiştiriIemez Terbiye yaratıIışa tabidir
Hükümdar aksi görüşteydi Terbiye iIe yaratıIışa yön verebiIeceğini iddia ediyordu Bunu kanıtIamak için bir akşam sarayında bir eğIence düzenIedi Bu eğIence sırasında eğitiImiş kediIerin bir gösterisi de yer aIdı Bu kediIer, sırtIarında, bir tabak içinde yanan mumIarı taşıyorIar ve onIarı
düşünmüyorIardı Hükümdar vezire bu kediIeri göstererek:
- Görüyorsunuz, terbiyenin neIere gücü yetiyor, dedi
Vezir karşıIık vermedi OIumIu, oIumsuz bir şey söyIemedi Yeni bir eğIence gecesini bekIedi Bir başka gecede düzenIenen eğIenceye geIirken yanında gizIice bir kaç tane fare getirdi KediIer gösteriye başIadığı zaman bu fareIeri kediIerin ortasına doğru saIıverdi FareIeri gören kediIer sırtIarındaki tabağı, mumu unutup fareIerin peşine takıIdıIar MumIar, tabakIar hepsi bir yana yuvarIandı Yanan mumIardan yerdeki haIıIar tutuştu OrtaIık bir anda ana-baba gününe döndü Tam bu esnada vezir padişaha yanaşıp iddiasını kanıtIamanın gururuyIa şöyIe dedi:
- Gördünüz mü padişahım terbiye yaratıIışa tabidir
-
Konu: OH .ne Ala.....
Vakitsiz aklıma düşTün ey güzel
Aşk ile gönlüme akıp dolmadın
Her şeyim sıradan bir sendin özel
Arayıp da beni bir gün bulmadın..!
Kaç sene oldu bak sen yoksun hala
Ben dert çeker iken oh sen ne ala
Başıma açıpta bin türlü bela
Sensiz ne haldeyim ey yâr bilmedin..!
Bilmem ki ne idi, yâr bana kastın.?
Selamı kelamı zamansız kestin
Anlamadım neden hiç yoktan küstün
Bir günden bir güne haber salmadın..!
Yeter artık vuslat olsun çıkda gel
Kalmasın ne olur bu aşk’a engel
Gözüm kan çanağı gözyaşlarım sel
Dedim yâr gelipte kapım çalmadın..!
Yokluğun bir hançer batar sineme
Yazık ettin bunca ömür seneme
İncir dikip ey yâr gönül haneme
Bedduamı aldın iflah olmadın..!
-
Konu: O .....benim için....
O benim için geçmişe anıt bırakıLacak kadar değerLi;
geçmişte bırakıLamayacak kadar gerekLiydi.
GeLecek vaatsizLiğine rağmen şimdimdi
ve
beLki de düşLeyemesem de,
yarınımdı...
-
Konu: Hoşgörü ..
Sağlıklı ve erdemli bir insan davranışı olan hoşgörü; tahammül etme, katlanma, başkalarını eylem ve yargılarında serbest bırakma,
farklılıklara saygı duyma, çoğunluğun görüş biçimine aykırı düşen görüşlere sabırla ve anlayışla katlanabilme demektir.
Beşeri münasebetlerin temeli olan hoşgörü; kendini ifade etme hakkına saygı duyma, izin verme, aldırmama ve iyi karşılama
anlamlarına da gelir.
Evde, trafikte, sokakta, okulda, işyerinde, hayatın içinde, kısaca insanın olduğu her yerde hoşgörüye ve koşulsuz sevgiye ihtiyaç var.
Çünkü hoşgörünün ve sevginin olmadığı yerde çatışma, bencillik, anlaşmazlık, güvensizlik, tartışma ve kavga gibi tüm olumsuzluklar yaşanır.
-
Yalanlar üzerine kurulmuş hayatlar;
Ve o hayatın içinde savrulup giden insanlar
Hayat kargaşasında boğulanlarmı dersiniz istemeselerde
Bile bile kendini boğanlarmı
Birkaç kuruş kazanmak adına tükenen insanlık
Çocuk kalsaydım diyenlerin çoğunluğu arasında
Oysa yaşanılan çocuklukta değil artık
Eskidendi çocukluk
Parklarda koşup oynamak,alınlardan akan tere bakmadan yada kanayan dize
Masumca geçirilen saatlermi çocukluk yoksa değeri düşük metal bir paranın gönüllerdeki yüksekliğimi
Çıkarsızca geçirilen saatler,kurulan arkadaşlıklar saf ve temiz
Gün ışıldayınca beliren yüzler,karanlık istilasını yapıncaya dek geceye koşuştura dursun
Heyecanlı sesler alıp götürsün hesaplaşmaların fırtınasını
Şimdilerde çocukluk patlayan bomba
Yada sözde özgürlük adına kullanılan piyonlar yaptıklarından bir haber
Adına teknoloji denilen masallarda kaybolup gitmiş çocukluk hepimizin tuzağına düştüğü
Ne okul bahçelerinde top oynayan çocuklar kaldı ne de komşu teyzelerin top oynamayın diye bağırdığı mahalleler
İsyanlar aldı başını sadece,özendirilen hayatlar çocukların zihninde
Biri itince sen neden düşürürsün
Elinden tutup kaldırmak değilmidir büyüklük
İnsanlık kendin için yaşamakmıdır sadece
Zenginliğine zenginlik katmakmı
Hırsın için önüne geleni yıkmakmı insanlık
İnsanlık acımasız olmakmı
Dürüstlükten kazanılmış bir ekmeğin lezzetini
Hangi ziyafetler verebilirki
Paylaşılan bir tutam sevginin hazzını hangi yağmurlar sunabilirki
Herşey insanda başlar insanda son bulur
Sunulan bir hayat var bizlere
Savrulup giden hayatlar,hayat kargaşasında boğulanlar,bile bile kendini boğanlar
Birde gerçek hayatın ötesinde dünyada kendini ateşe atanlar...!!!
